Ένας τρελός νομάς

Ένας παράτολμος ταξιδιώτης, ένας γενναίος εξερευνητής, ένας ονειροπόλος της εποχής. Ο Ηλίας Βροχίδης είναι φτιαγμένος από εκείνη την άυλη ουσία που δεν χωράει σε καλούπια, δεν συμβιβάζεται με την καθημερινότητα, δεν παγιδεύεται στα σύνορα μια χώρας. Στις 14 Απριλίου του 2007, σε ηλικία 23 χρονών, ξεκίνησε μονάχος από τη Θεσσαλονίκη με μια μικρή μοτοσυκλέτα (Honda XR 250S), να ταξιδέψει σε δέκα μήνες τέσσερις χώρες: Τουρκία, Ιράν, Πακιστάν και Ινδία. Τα σχέδια άλλαξαν πολλές φορές στην πορεία. Η αγάπη του για τα ταξίδια του έδωσε φτερά. Σήμερα το κοντέρ της μηχανής μετράει 200.000 χλμ. Ο Ηλίας ταξίδεψε, γνώρισε και αγάπησε 58 χώρες σε Ασία και Αφρική. Και αυτό είναι μόνο η αρχή.

Ήσουν από πάντα αυτό που λέμε ταξιδιάρα ψυχή;

Μάλλον ναι! Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ονειρευόμουν να εξερευνήσω τον κόσμο με δικό μου όχημα, για να είμαι ελεύθερος και να ζήσω την περιπέτεια. Αυτές οι εικόνες με γοήτευαν, απ’ όταν ήμουν μικρό παιδί. Όταν ενηλικιώθηκα, άρχισα να επικεντρώνω τις προσπάθειές μου στην υλοποίηση αυτού του ονείρου. Από τα 21 μου ασχολούμουν εντατικά με την προετοιμασία του πρώτου μακροχρόνιου οδοιπορικού στην Ασία και στα 23 μου είχα ήδη βγει στον δρόμο!

Πρώτος προορισμός η Ασία. Πόσο έτοιμος ήσουν γι’ αυτό το ταξίδι και πόσο σε επηρέασε σαν χαρακτήρα;

Μετά από δύο χρόνια καθημερινής προετοιμασίας, μπορώ να πω ότι ήμουν πολύ καλά οργανωμένος για μια τέτοια αποστολή και έτοιμος, ψυχολογικά, γνωστικά και υλικά. Είχα διαβάσει αρκετά βιβλία για τον πολιτισμό των λαών που θα επισκεπτόμουν, είχα μελετήσει τις ασθένειες από τις οποίες θα απειλούμουν σ’ αυτούς τους τόπους, είχα κάνει μαθήματα πρώτων βοηθειών, είχα εργαστεί αφιλοκερδώς σε συνεργείο προκειμένου να λάβω κάποιες μηχανολογικές γνώσεις και είχα επιλέξει τον εξοπλισμό μου πολύ προσεκτικά. Μπορεί να μην έχω πρόγραμμα στα ταξίδια μου, αφού μου αρέσει να είμαι ευέλικτος, αλλά η άρτια προετοιμασία ήταν πάντα σύμμαχός μου και απέδιδε, όταν έρχονταν τα δύσκολα, αλλά κυρίως αποτρέποντας τις επικίνδυνες καταστάσεις.Σαν χαρακτήρας νομίζω πως δεν άλλαξα ιδιαίτερα, αφού από νεαρή ηλικία είχα λίγο-πολύ την ίδια συμπεριφορά που έχω και σήμερα. Αυτό που άλλαξε έντονα μέσα από τα ταξίδια μου, ήταν η κοσμοθεωρία μου και ο τρόπος με τον οποίο βλέπω τα πράγματα γύρω μου. Σίγουρα απέκτησα μια πολύ πιο σφαιρική εικόνα για τον κόσμο μας, αφού είδα με τα μάτια μου και βίωσα τον τρόπο με τον οποίο ζουν οι άνθρωποι σ’ αυτές τις χώρες. Αυτό με έκανε να είμαι ευγνώμων που δε γεννήθηκα εκεί και να θυμάμαι πάντα από πού προέρχεται ο πλούτος των δικών μας, Δυτικών κοινωνιών.

Επόμενος σταθμός η Αφρική. Τι θα θυμάσαι πιο έντονα από τη Μαύρη Ήπειρο, που ήταν σπίτι σου για 3 ολόκληρα χρόνια;

Όταν συνοψίζω το τριετές οδοιπορικό μου ανά την αφρικανική ήπειρο, αυτό που μου έρχεται στο μυαλό είναι η περιπέτεια και η εκμετάλλευση. Εκεί έζησα την αγνή περιπέτεια που αναζητούσα από μικρό παιδί μέσα στην άγρια φύση. Περιπλανιόμουν για μέρες σε απομακρυσμένες περιοχές, μέσα από χωματόδρομους και μονοπάτια, συναντούσα φιλικούς ιθαγενείς, που ελάχιστα έχουν αλλάξει τον τρόπο ζωής τούς τους τελευταίους αιώνες και κοιμόμουν κάτω από τ’ άστρα ακούγοντας τους βραδινούς ήχους της ζούγκλας. Από την άλλη, αυτό που με σοκάρισε αρνητικά, ήταν η ανηλεής εκμετάλλευση των Αφρικανών και της ηπείρου αυτής, που είναι από τις πλουσιότερες στη γη, αν όχι η πλουσιότερη. Ωστόσο, παρόλο τον αμύθητο φυσικό και ορυκτό πλούτο, έχει τους φτωχότερους ανθρώπους, αφού όλος αυτός ο πλούτος εξάγεται στις δικές μας, διψασμένες για πρώτες ύλες, κοινωνίες. Δυστυχώς, αυτό που σίγουρα δεν ενδιαφέρει τις πολυεθνικές εταιρείες που κάνουν κουμάντο στην Αφρική, είναι να μοιράσουν μέρος του πλούτου αυτού και στις τοπικές κοινωνίες που φυτοζωούν.

Όλα αυτά τα χρόνια βρέθηκες ποτέ σε πραγματικό κίνδυνο;

Όχι, ποτέ. Δυσκολίες συνάντησα πολλές και αιματηρές. Φυσικά, χάλασε η μοτοσυκλέτα μου, αρρώστησα (αν και ποτέ δεν έμεινα στο κρεβάτι), απειλήθηκα από αστυνομικούς και στρατιωτικούς, που αποτελούν τους πιο στυγνούς εγκληματίες, ειδικά στις χώρες της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής, μ’ έκλεψαν, πείνασα, δίψασα, κουράστηκα… Ωστόσο, η ζωή μου δεν κινδύνεψε ποτέ. Μάλλον η πιο αγχώδης κατάσταση ήταν όταν στη Δυτική Όχθη της Παλαιστίνης με σημάδευαν πάνοπλοι Ισραηλινοί στρατιώτες και ούρλιαζαν σε ακαταλαβίστικα εβραϊκά. Επρόκειτο, όμως, για απλή παρεξήγηση, που σύντομα λύθηκε. Με είχαν περάσει για Παλαιστίνιο και μου φέρονταν όπως φέρονται καθημερινά στους χιλιοβασανισμένους Παλαιστίνιους.

Η πιο αγχώδης κατάσταση ήταν όταν στη Δυτική Όχθη της Παλαιστίνης με σημάδευαν πάνοπλοι Ισραηλινοί στρατιώτες και ούρλιαζαν σε ακαταλαβίστικα εβραϊκά.

Στην ηλικία των 23 διαθέτεις σίγουρα χρόνο για να κάνεις τέτοια ταξίδια, τι γίνεται όμως με το οικονομικό κομμάτι;

Αυτή είναι πάντα μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες σ’ ένα τέτοιο εγχείρημα. Τα οικονομικά μου είναι φτωχότερα από αυτά του μέσου Έλληνα κι έτσι δεν ήταν εύκολο για μένα να ταξιδέψω. Παρόλο που επέλεξα να επισκεφτώ κάποιες από τις φθηνότερες χώρες του κόσμου μας, είχα πάντα στο μυαλό μου ότι το πορτοφόλι μου δε γεννά λεφτά. Το μυστικό μου, λοιπόν, δεν ήταν ότι είχα πολλά, αλλά ότι ξόδευα ελάχιστα. Δεν πλήρωνα σχεδόν ποτέ για διαμονή. Όταν ήμουν στη φύση, κατασκήνωνα ελεύθερα, κάτι το οποίο λατρεύω. Στις πόλεις, συνήθως, με φιλοξενούσαν μέλη των διαδικτυακών συλλόγων ανταλλαγής φιλοξενίας, στους οποίους ανήκω εδώ και πολλά χρόνια (BeWelcome, CouchSurfing κ.α.). Έτσι περιόριζα τα έξοδά μου στη διατροφή μου, τα καύσιμα και τα ανταλλακτικά της μοτοσυκλέτας μου, η οποία είναι μικρή (250 κ. εκ.), οπότε και οικονομική. Στην Ασία χρειαζόμουν μόλις 354 ευρώ τον μήνα κατά μέσο όρο, λιγότερα απ’ όσα χρειάζεται ο μέσος Έλληνας στο σπίτι του! Την πολύ ακριβότερη Αφρική κατάφερα να την εξερευνήσω ξοδεύοντας 408 ευρώ τον μήνα. Βέβαια, πάντα εργαζόμουν κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου, για να βγάλω τα προς το ζην. Όσο περιηγούμουν την Ασία, αρθρογραφούσα στο ελληνικό περιοδικό moto, ενώ στην Αφρική έκανα ένα διάλειμμα δυόμισι μηνών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, για να εργαστώ στο εστιατόριο της ελληνικής κοινότητας.

Αν είχες την δυνατότητα να εγκατασταθείς μόνιμα σε μία από τις χώρες που επισκέφθηκες ποια θα ήταν αυτή;

Δύσκολη απόφαση… Πρώτα απ’ όλα, η λέξη «μόνιμα» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μου κι ούτε θέλω να την προσθέσω! Για μερικούς μήνες ή λίγα χρόνια, όμως, θα μπορούσα να εγκατασταθώ στις περισσότερες από τις χώρες που έχω επισκεφτεί. Όλες έχουν το γόητρό τους. Για να αναφέρω μερικές χώρες επιγραμματικά, θα έλεγα… στο Πακιστάν, την Ινδία ή το Νεπάλ, λόγω των Ιμαλαΐων, αφού λατρεύω τα βουνά, στη Γουινέα, λόγω των φιλικότατων κατοίκων, στο Σουδάν, λόγω των ακόμα πιο φιλικών κατοίκων, στο Λεσότο, λόγω της καταπράσινης, ορεινής φύσης, στη Μοζαμβίκη, λόγω των εξωτικών ακτών, στη Ζιμπάμπουε, λόγω των καλλιεργημένων και ευγενικών ανθρώπων… Είναι τόσες πολλές οι επιλογές…

Έχεις συγγράψει τρία βιβλία σχετικά με τα ταξίδια σου. Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτά.

Το πρώτο μου βιβλίο, το «27 πανσέληνοι στην Ανατολή», περιγράφει το οδοιπορικό μου στην Ασία. Το αντίστοιχο λεύκωμα, το «27 πανσέληνοι στην Ανατολή: χρώματα και εικόνες» περιγράφει το ίδιο ταξίδι μέσα από έγχρωμες φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος και μικρές ιστοριούλες, που συνοδεύουν την κάθε εικόνα.Το τρίτο και τελευταίο μου βιβλίο, το «Ταξιδεύω άρα υπάρχω», είναι αυτό που εξιστορεί τις πρόσφατες περιπέτειές μου στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Όσα περιγράφονται στα βιβλία μου, είναι βασισμένα στο προσωπικό μου ημερολόγιο, που έγραφα κάθε βράδυ κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου. Ξεδιπλώνοντας το ταξίδι, προσπαθώ να εξοικειώσω τον αναγνώστη με τον πολιτισμό, την ιστορία, τη θρησκεία, τα προβλήματα και τις χαρές των κοινωνιών που συναντώ, για να κατανοήσει και να βιώσει πιο ζωντανά αυτήν τη μεταφορά σ’ έναν άλλον κόσμο. Όλα μου τα βιβλία είναι διαθέσιμα μέσω της ιστοσελίδας μου: http://madnomad.gr

Είσαι έτοιμος για νέες εξορμήσεις; Που θα βρεθείς την επόμενη φορά;

Σαφώς, όταν επιστρέφω στην Ελλάδα, συνηθίζω να προετοιμάζω την επόμενη αποστολή μου. Ελπίζω, λοιπόν, σε ένα ή δύο χρόνια να είμαι και πάλι έτοιμος για να βγω στον δρόμο, αυτή τη φορά στην αμερικανική ήπειρο. Σκοπεύω να την εξερευνήσω όλη, από την Αλάσκα μέχρι την Παταγονία ή το ανάποδο, δεν έχει σημασία… Σίγουρα είναι μια τεράστια ήπειρος με μεγάλο ενδιαφέρον σε κάθε της γωνιά. Μπορεί, λοιπόν, να μου πάρει ακόμη περισσότερο απ’ όσο μου πήρε η Αφρική!

Πόσα ταξίδια λαχταράει η ψυχή; Πόσα ταξίδια χωράει μια ζωή; Εικόνες, γεύσεις, μυρωδιές, καλές και άσχημες στιγμές αποτυπώνονται βαθιά στη μνήμη. Τυχεροί όσοι ταξιδεύουν. Ευλογημένος ο Ηλίας Βροχίδης . Μην ξεχνάτε ¨ο προορισμός του καθενός δεν είναι ποτέ ένας τόπος, άλλα μια καινούρια οπτική των πραγμάτων¨.