Ιωσήφ Ιωσηφίδης, ένας Στρατιώτης του θεάτρου.

Βράδυ Σαββάτου, από τα τελευταία του καλοκαιριού, στη μικρή μας πόλη είχαμε την τύχη να απολαύσουμε το έργο ¨Το χώμα βάφτηκε κόκκινο¨ από το Θεσσαλικό Θέατρο. Είχαμε επίσης τη χαρά να ανταμείψουμε με ένα ζεστό, παρατεταμένο χειροκρότημα τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη για την ερμηνεία του, στο ρόλο του Βόγλη. Φυσικά δεν άφησα την ευκαρία να πάει χαμένη ,και έτσι μία ακόμη ιστορία έρχεται να προστεθεί στο Mylittlestories. Θυμάμαι όταν τον πρωτοείδα στην οθόνη της τηλεόρασης το 2012 στη σειρά Σαββατογεννημένες, η αντίδραση μου ήταν η εξής ¨ Ρε εσύ Ναουσαίος δεν είναι αυτός? Πως τον λένε να δεις?¨ Από τότε το όνομά του κερδίζει επάξια μια θέση στους πλέον ταλαντούχους σύγχρονους ηθοποιούς και η μία συμμετοχή διαδέχεται την άλλη σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο. Ο Ιωσήφ γεννήθηκε στη Νάουσα, μεγάλωσε με τον ήχο του ζουρνά και μέσα του σιγόκαιγε από παιδί η φλόγα του ηθοποιού που ψιθυρίζει ρόλους.

Η Σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν για αυτόν μονόδρομος και την ολοκλήρωσε με επιτυχία το 2003. Από τότε ταπεινά και με ήθος υπηρετεί την τέχνη του θεάτρου, χωρίς εκπτώσεις στα πιστεύω του. Έγινε ιδρυτικό μέλος της ομάδας GAFF και συμμετείχε στις παραστάσεις Ψυχολογία Συριανού συζύγου, Διγενής Ακρίτης στα όρια, Ο Παίκτης και φυσικά το Μάρτυς μου ο θεός που τον έκανε ευρέως γνωστό (όλα σε σκηνοθεσία Σ. Καραγιάννη). Παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει στο συρτάρι του ρόλους από έργα όπως Άμλετ, Λυσιστράτη, Ο κύκλος με την κιμωλία, Ο Υπάλληλος, Μάνα Κουράγιο, ο Πλούτος, Τα μυστικά της αποτυχίας μου, Αι δυο ορφαναί , Ιππείς, Ο άνθρωπος, Λεωφορείο ο πόθος, Όλη η Βίβλος λέμε τώρα , Οφσάιντ και πολλά ακόμα. Στην τηλεόραση συμμετείχε στις σειρές: Σαββατογεννημένες, Όλα στην ταράτσα, Στο παρά πέντε, Πολυθρόνα για τρεις, Εργαζόμενη γυναίκα κ.α. Ενώ στον κινηματογράφο εμφανίστηκε στις ταινίες: Πέντε λεπτά ακόμα ( Γ.Ξανθόπουλου) , Πεθαίνω για σένα (Ε. Ράντου) και Ι.Χ.Θ.Υ.Σ (Χρ. Μαργώνη.)

Από μικρός ήθελες να γίνεις ηθοποιός, πόσο εύκολο ήταν να το πετύχεις?

Όταν έβλεπα τις ερασιτεχνικές παραστάσεις του πατέρα μου, στη Νάουσα κόλλησα το μικρόβιο. Όταν ανέβηκα στη σκηνή για πρώτη φορά δευτέρα γυμνασίου σε παράσταση του σχολείου μου, ήξερα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Δεν ξέρω τι σημαίνει πετυχαίνω αλλά, προσωπικά είμαι πολύ ευχαριστημένος με όσα έχω κάνει. Τίποτα δεν είναι εύκολο όταν δεν υπάρχουν ‘πλάγιοι’ τρόποι. Το μόνο μυστικό είναι η δουλειά.

Τι σημαίνει να είσαι ηθοποιός στην καθημερινότητα σου?

Με τις υπάρχουσες συνθήκες σημαίνει τρία- τέσσερα έργα το χρόνο, πρόβες, πρόβες , πρόβες και παραστάσεις ,παραστάσεις, παραστάσεις, για να μπορέσεις να σταθείς. Ένα ατελείωτο ,όμορφο τρέξιμο.

Τηλεόραση ή Θέατρο?

Πρώτα θέατρο σίγουρα ,αλλά και τηλεόραση αν υπάρχει κάτι ενδιαφέρον. Και τα δύο είναι μέρος της δουλειάς μας. Το θέατρο είναι άμεση επαφή και έκθεση και αυτό με γαργαλάει, με ιντριγκάρει.

Το χειμώνα που θα σε δούμε?

Κάθε δευτερότριτο επανάληψη του ‘Παίκτη’ του Ντοστογιέφσκι στο Θέατρο 104, σε σκηνοθεσία της Σοφίας Καραγιάννη και Τετάρτη με Κυριακή Ό Πατέρας’ του Στρίντμπεργκ, κατά Βασίλη Μπισμπίκη διασκευή και σκηνοθεσία, στο Θέατρο Αποθήκη. Αργότερα ‘Η Πανούκλα‘ του Καμύ, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη στο 104.

Αν η ζωή σου ήταν ταινία ποια θα ήθελες να είναι?

Με μια γρήγορη σκέψη η ταινία ‘Braveheart’.

Ποια παράσταση είναι μέχρι στιγμής η αγαπημένη σου, αυτή που σε σημάδεψε?

Σίγουρα ‘Η Ψυχολογία Συριανού Συζύγου’, του Ροίδη, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη και το ‘Μάρτυς μου ο Θεός’, του Μάκη Τσίτα πάλι σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη, παραγωγές της ομάδας GAFF.

Ποιο είναι το μότο σου στη ζωή?

Μ’αρέσει να δουλεύω και να γελάω. Μ’αρέσει η πλάκα πολύ, το ωραίο χιούμορ. Σκέψου ότι είμαστε περαστικοί οπότε ας το ευχαριστηθούμε, χωρίς να βλάπτουμε κανέναν και να είμαστε όσο πιο στοργικοί γίνεται με τους άλλους και κυρίως με τους αδύναμους.

Ταλαντούχος, χαρισματικός, ευφυής και ευγενικός ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης δεν μιλάει πολύ, προτιμά να μας μαγεύει υποδυόμενος ρόλους πάνω στο σανίδι, πίσω από το φακό της μικρής και μεγάλης οθόνης. Δεν επιδιώκει να γίνει φίρμα, δεν τον ενδιαφέρουν οι μαρκίζες. Σέβεται και αγαπάει αυτό που κάνει γιατί πηγάζει από την καρδιά του. Και ό,τι είναι από την καρδιά δεν μπορεί παρά να είναι αληθινό. Τον ευχαριστώ που άφησε με τον τρόπο του, το αυτόγραφό του στο Mylittlestories.

Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας. 
Κάρολος Κουν ιδρυτής του Θεάτρου Τέχνης & σκηνοθέτης