Σύγχρονη Αμαζόνα

Λίγο έξω από τη Νάουσα, στο χωριό Μονόσπιτα μένουν οι γονείς μου, τους οποίους και επισκέπτομαι σε κάθε ευκαιρία. Σε μία από αυτές τις επισκέψεις λοιπόν και ενώ απολάμβανα τον καφέ στην αυλή, μια κοπέλα με αιφνιδίασε ευχάριστα, καθώς πέρασε από μπροστά μου ιππεύοντας αγέρωχα ένα πανέμορφο άλογο. Για δευτερόλεπτα ξέχασα που βρίσκομαι, σε κάθε καλπασμό του αλόγου ταξίδευα όλο και πιο μακρυά. Η φωνή της μητέρας μου ήταν αυτή που με επανέφερε στην πραγματικότητα. Αντιλαμβανόμενη το θαυμασμό μου για την νεαρή αναβάτρια με πληροφόρησε πως ονομάζεται Έυα, μένει στο χωριό, ασχολείται με τα κτήματα και παράλληλα σπουδάζει πληροφορική. ΄΄Ή θα είναι με το άλογο στους αγρούς και θα ψάχνει για βότανα ή θα κάνει γυμναστική, έχει βάλει στόχο να σπάσει παγκόσμια ρεκόρ΄΄ είπε χαρακτηριστικά η κυρά Βάσω. Όπως καταλαβαίνετε είχα μπροστά μου την επόμενη ιστορία, και έφτασε η στιγμή να τη μοιραστώ μαζί σας.

Το άλογο

Η σχέση μου με τα άλογα ξεκίνησε σε πολύ μικρή ηλικία, τόσο που δεν μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, χωρίς αυτά. Όσο δεν είχα ακόμα δικό μου, επεδίωκα να έχω επαφή με όποιο άλογο τύχαινε να βρεθεί στο δρόμο μου. Ήμουν γύρω στα 10 όταν άρχισα να πιέζω τον πατέρα μου, να πάρουμε ένα δικό μας, πολύ σύντομα απέκτησα μια όμορφη άσπρη φοράδα. Είχαμε περάσει όμορφες στιγμές μαζί αλλά και τρομακτικές. Από τότε έχουμε αλλάξει 3 άλογα, αυτό που έχω τα τελευταία χρόνια το λένε Ηλιάνα, είναι περίπου 20 χρονών και ειναι ντόπιας φυλής. Είναι ένα άλογο υπάκουο αλλά και ατίθασο ταυτόχρονα, για όλα τα γούστα θα έλεγα. Ψυχολογεί τον καθένα και φέρεται διαφορετικά ανάλογα με αυτό που εισπράττει τη συμπάθεια, το φόβο, τη στάση του σώματος και πολλά άλλα.

Μεγαλώνοντας άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με την εκπαίδευση των αλόγων, στόχος μου ήταν να μπω κατά κάποιο τρόπο στον κόσμο τους, να καταλάβω πως λειτουργούν και πως συμπεριφέρονται, να γίνομαι ένα με αυτά, να είμαστε ομάδα και να παίρνω και εγώ με τη σειρά μου τα μαθήματά μου από εκείνα. Το άλογο είναι ο στυλοβάτης του πολιτισμού. Ειναι πιστός φίλος, συνεργάτης, δάσκαλος, ψυχολόγος και πολλά άλλα. Ειδικά στις μέρες μας, το καταπληκτικό αυτό ζώο είναι μια διέξοδος από την αγχωτική καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Το 2013 μάλιστα γνώρισα στα Τζουμέρκα της Άρτας, όπου σπουδάζω, τη Μαριάννα. Η κοινή μας αγάπη για τα ζώα είχε σαν αποτέλσμα τη δημιουργία μιας δυνατής φιλίας.

Η συντήρηση του αλόγου για κάποιον που μένει στην επαρχία είναι εύκολη υπόθεση, αυτό που κοστίζει περισσότερο είναι η αγορά του ίδιου του αλόγου και ο εξοπλισμός παρά η συντήρησή του. Η διατροφή τους περιλαμβάνει κατά καιρούς σανό, τριφύλλι, διάφορα είδη καρπού και φυσικά πράσινο φρέσκο χορτάρι κυρίως την άνοιξη και το καλοκαίρι. Μπορούν να τρώνε κυριολεκτικά συνέχεια, φυσικά παίζει ρόλο η φυλή και το βάρος τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι με αντιμετωπίζουν θετικά, τους αρέσει το άλογο, φέρνουν τα παιδιά τους να το χαϊδεψουν ή να κάνουν μια βόλτα, θέλουν να μάθουν γι’ αυτό. Υπάρχουν βέβαια και οι περίεργοι που νομίζουν ότι ζω σε άλλον αιώνα, ωωω ναι! Φυσικά αυτοί μένουν όσο γίνεται εκτός του οπτικού μου πεδίου.

Η φύση και τα βότανα

Η ανθρωπότητα βασίστηκε για χιλιετίες στα βότανα και στα πάσης φύσεως φυτικά σκευάσματα και τρόφιμα για να επιβιώσει. Παντού γύρω μας βλέπουμε φυτά και δεν έχουμε ιδέα περί τίνος πρόκειται. Το 2011 λοιπόν, αποφάσισα να ασχοληθώ πιο συστηματικά με τα φυτά. Ήθελα να ξέρω ποιο είναι το καθένα και τι μπορώ να κάνω με αυτό. Έβγαζα φωτογραφίες και έψαχνα πληροφορίες στο internet, μελετούσα τις ιδιότητές τους, έμαθα ακόμα και τα επιστημονικά τους ονόματα. Δυο φορές διέγραψα την εργασία μου ώντας ακόμα στην αρχή, γιατί το θεώρησα αδύνατο να συγκεντρώσω τόσες πληροφορίες. Τελικά πείσμωσα και δεν τα παράτησα. Μου πήρε γύρω στα 4 χρόνια να ολοκληρώσω το βιβλίο. Η Ελλάδα έχει γύρω στα 6.000 είδη και υποείδη φυτων. Τα περισσότερα από τα οποία συγκέντρωσα σε ένα και μοναδικό βιβλίο, μάλιστα σε κατάλληλες διαστάσεις ώστε να χωράει σε ένα πεζοπορικό σακίδιο χωρίς περιττό όγκο και βάρος. Υπό τις κατάλληλες συνθήκες, θα μπορούσε να γίνει έκδοση σε τόμους, ώστε να μπορούν να επωφεληθούν και άλλοι.

Η γυμναστική και τα παγκόσμια ρεκορ

Γυμνάζομαι από πολύ μικρή ηλικία, πάντα μου άρεσε να έχω δύναμη και ταχύτητα, με έκανε να νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Πριν περίπου 5-6 χρόνια άρχισα να ψάχνω για τα ειδικά προγράμματα εκγύμνασης τόσο των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων όσο και άλλων χωρών. Αποφάσισα να εντάξω στο πρόγραμμά μου ασκήσεις ώστε μια μέρα να φτάσω σε αυτό το επίπεδο. Τρέξιμο πολλών χιλιομέτρων, κάμψεις..πολλές και ατελείωτες κάμψεις και έλξεις ήταν καθημερινά στο πρόγραμμα. Όχι μόνο παραβλέποντας τα καιρικά φαινόμενα, αλλά προκαλώντας τον εαυτό μου να κάνει και κάτι παραπάνω στις χειρότερες συνθήκες που θα μπορούσα να συναντήσω μέρα ή νύχτα. Σήμερα, έχω καταφέρει να φτάσω αυτά τα standards και ευελπιστώ να υπάρξει σύντομα προκυρηξη Επαγγελματιών Οπλιτών ώστε να καταταγώ στις Ειδικές Δυνάμεις. Όσον αφορά στις επιδόσεις μου παρακολουθώ τα παγκόσμια ρεκόρ που αφορούν περισσότερο ασκήσεις αντίστασης όπως είναι οι κάμψεις και οι έλξεις και έχω έρθει κοντά στο παγκόσμιο ρεκόρ της Alicia Weber από την Αμερική με 1020 κάμψεις σε 1 ώρα, 829 σε μισή ώρα και 450 σε 10 λεπτά, καθώς και στη Renata Hamplová με 190 κάμψεις σε 3 λεπτά. Έχω έρθει πολύ κοντά στο παγκόσμιο ρεκόρ έλξης συν 44, κάνοντας έλξη συν 41 κιλά. Όνειρο και στόχος να καταφέρω να σπάσω πάλι κάποια από αυτά τα ρεκόρ, επίσημα και όχι απλά για προπόνηση, όχι μόνο για την προσωπική μου ικανοποίηση και εξέλιξη αλλά κυρίως γιατί η χώρα έχει ανάγκη την ανάδειξη αθλητών υψηλού επιπέδου. Ο χρόνος θα δείξει! Ο χρόνος και η σκληρή δουλειά!!

Πρόσφατα είχα μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τις φίλες μου, για το ποιες ιστορίες του Mylittlestories ξεχώρισαν, με ποιες συγκινήθηκαν και χάρηκαν, αλλά και ποιες τους φάνηκαν αδιάφορες. Αντιλαμβάνεστε φαντάζομαι πως δεν έχουμε όλοι την ίδια οπτική, ούτε τα ίδια κριτήρια και γούστα, με αποτέλεσμα οι απόψεις μας να είναι διαφορετικές. Σε ένα πράγμα ωστόσο συμφώνησαμε όλες, κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία. Είτε πρόκειται για κάποιον διάσημο ή εντελώς άσημο, είτε μιλάμε για έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας ή για κάποιον σπουδαίο ηγέτη, όλοι έχουν μια ιστορία να μοιραστούν, ένα μήνυμα να στείλουν. Η Έυα, για παράδειγμα δεν είναι σε κανένα βιβλίο γκίνες, προς το παρόν, ούτε για το λεύκωμα φυτών που ολοκλήρωσε, ούτε για τις γυμναστικές της επιδόσεις. Δεν έχει γίνει πρωτοσέλιδο πουθενά, δεν έχει λογαριασμό στο instagram με χιλιάδες followers. Και τι με αυτό; Αλλάζει κάτι στην ιστορία της, σε όσα έχει καταφέρει και σε όσα φιλοδοξεί να πετύχει; Μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει την προσπάθεια της, την επίτευξη των στόχων της και τη χαρά της για το τελικό αποτέλεσμα; Η αξία της ιστορίας δεν αξιολογείται από την απήχηση της. Κι αν με ρωτάς, το δικό μου κριτήριο σε κάθε ιστορία είναι η αλήθεια του καθενός, γιατί ό,τι βγαίνει απ΄την καρδιά δεν μπορεί παρά να είναι αληθινό.

Ακολούθησε το φως του δικού σου φεγγαριού. Μην κρύβεις την τρέλα σου. Albert Einstein