Το γελαστό παιδί
Ένα παιδί στο σώμα ενός άντρα 37 χρονών, αυτό είναι ο Πέτρος. Κι όπως όλα τα παιδιά δεν του λείπει ποτέ το χαμόγελο. Γεννήθηκε, μεγάλωσε και εξακολουθεί να ζει στη Νάουσα, μαζί με τους γονείς του. Κάποια επιπλοκή στη διάρκεια της γέννησής του, είχε σαν αποτέλεσμα να είναι σήμερα, ένα άτομο με αναπηρία σε ποσοστό 80%. Οι δυσκολίες πολλές, οι αντοχές του όμως περισσότερες. Πάντα χαμογελαστός, πάντα ευγενικός και με θετική ενέργεια, έχει καταφέρει, στην εποχή της γκρίνιας και της μιζέριας, το σπουδαιότερο : Να είναι χαρούμενος με όσα έχει στη ζωή του. Σας φαίνεται εύκολο;
Είχα από μικρός κάποια προβλήματα, καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά. Θυμάμαι ξεκαρδιζόμουν στα γέλια όταν ήμουν μικρός και μου σφιγγόταν ο λαιμός και λιποθυμούσα. Πως δεν κατάπια καμία γλώσσα, τυχερός ήμουν. Ο Θεός με βοήθησε και ζω ακόμη. Αυτά τα συμπτώματα τώρα δεν τα έχω. Στο σχολείο επειδή ήμουν κάπως αργός οι συμμαθητές μου με φώναζαν κολλημένο. Δεν τους απαντούσα. Γενικά είμαι ήρεμος άνθρωπος, προσπαθώ να μην ασχολούμαι. Δεν είναι σωστό, είναι λάθος να κοροϊδεύουμε τους άλλους.>
Τα γέλια πίσω από την πλάτη, τα αρνητικά σχόλια και η απομόνωση που του επέβαλλαν τα άλλα παιδιά, δεν ήταν αρκετά για να αφήσουν τον Πέτρο στο περιθώριο. Δεν κλείστηκε στον εαυτό του, δεν μίσησε τους ανθρώπους που τον υποτιμούσαν. Αντιθέτως έγινε ο ίδιος παράδειγμα για όλους αυτούς μέσω του εθελοντισμού και της προσφοράς του.
¨Πάντα μου άρεσε να βοηθάω και να προσφέρω. Όταν ήμουν μικρός πήγαινα βοηθούσα την ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης μας, τον Φας Νάουσα. Ήμουν βοηθός φροντιστή για αρκετά χρόνια, εθελοντικά βοηθούσα πιο πολύ. Ήθελα και πήγαινα, δεν με ανάγκαζε κάνεις. Σταμάτησα όμως γιατί όλα έχουν ένα τέλος κάποια στιγμή.¨
Τα τελευταία χρόνια ο Πέτρος είναι ένα σημαντικό μέλος και ταυτόχρονα εθελοντής στο εργαστήρι δημιουργικής απασχόλησης ΑμεΑ Υφάδι. Το σύλλογο που εδώ και 19 χρόνια ακούραστα βοηθάει τα άτομα με αναπηρίες να πιστέψουν στον εαυτό τους και να αποκτήσουν τα απαραίτητα εφόδια για την κοινωνική ένταξη τους. Στο Υφάδι τόσο ο Πέτρος όσο και τα υπόλοιπα μέλη δημιουργούν με ξεχωριστή προσπάθεια και αγάπη διάφορα εποχιακά διακοσμητικά αντικείμενα όπως εικόνες, λαμπάδες και κεραμικά, ικανοποιώντας έτσι τις δημιουργικές τους ανησυχίες και ενισχύοντας παράλληλα και το σύλλογο οικονομικά.
¨Το Υφάδι είναι η ψυχή μου, είναι το δεύτερο σπίτι μου. Όταν ξεκίνησα να έρχομαι από τις πρώτες κιόλας μέρες ένιωσα την ζεστή αγκαλιά όλων, κ των παιδιών και των εθελοντών μας. Γενικά μέσα από το Υφάδι έχω γίνει τόσο αξιαγάπητος που ούτε και εγώ ο ίδιος δεν το περίμενα. Αφού χαιρετάω και έχω ακούσει τα καλύτερα λόγια ακόμη και πίσω από την πλάτη μου. Ότι χρειαστεί η κυρία Ευγενία θα είμαι πάντα στην διάθεσή της. Το ξέρει και της το έχω πει πολλές φορές. Γιατί την κυρία Ευγενία τόσο που με βοήθησε την νιώθω σαν μητέρα μου.¨
Αγάπη…τα πάντα για μένα είναι η αγάπη! Την φράση αυτή έχει σαν μότο ο Πέτρος και με αυτήν πορεύεται στη ζωή του. Τι πιο επίκαιρο στις μέρες που διανύουμε. Ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας, τους δίπλα μας, την ίδια την ζωή. Ας αγαπήσουμε όλα όσα εμείς θεωρούμε δεδομένα και απλά, τη στιγμή που για κάποιους άλλους δεν είναι.