Το να τερματίσεις τελευταίος θα είναι πάντα καλύτερο από το να μην τερματίσεις

”Μου είπαν πως δεν μπορώ να χάσω κιλά, κι όταν έχασα 52 kg μου είπαν πως το σώμα μου δεν είναι για τρέξιμο. Όταν άρχισα να τρέχω μου είπαν πως θα τα παρατήσω γρήγορα, πως ο πόνος θα με κυριεύσει. Μου είπαν πως οι κορυφές είναι για άλλους ανθρώπους και όταν τελικά σηκώθηκα μου είπαν πως θα αποτύχω. Όλους μας έχουν αμφισβητήσει, μας έχουν πει πως δεν θα τα καταφέρουμε, πως δεν είμαστε ικανοί. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σηκωθούμε και να τους διαψεύσουμε.”

Θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο ή μία χολιγουντιανή ταινία, όμως δεν είναι, τουλάχιστον όχι ακόμα. Είναι η ιστορία του Μάριου Γιαννάκου, από την Δράμα, που αποφάσισε να κόψει τις κακές συνήθειες, να αλλάξει στάση ζωής και τρόπο σκέψης όταν ήταν 22 ετών. Πέντε χρόνια μετά απέδειξε σε όσους δεν τον πίστεψαν, ότι έκαναν λάθος. Ο Μάριος είναι από εκείνους τους λίγους, που δεν τους τρομάζουν οι αλλαγές. Από εκείνους τους ξεχωριστούς που κατακτούν τις κορυφές και τα όνειρα τα κάνουν πράξη, ακόμα κι αν χρειαστεί να ”ματώσουν” γι’ αυτό.

Το 2014 ζύγιζε 141 kg, ήταν μανιακός καπνιστής και φοιτητής. Σήμερα είναι life coach, ομιλητής παρακίνησης και αθλητής υπεραποστάσεων, ενώ ζυγίζει μόλις 89 kg. Είναι κάτοχος ηλικιακού ρεκόρ στον πιο φημισμένο και δύσκολο αγώνα 170 χιλιομέτρων στην Ελλάδα, τον Rodopi Ultra Trail 100 Miles.

Το Φεβρουάριο του 2018 τερμάτισε με τα πόδια τον αγώνα 150 χιλιομέτρων Rovaniemi 150 στην Αρκτική, σε 39 ώρες. Με την θερμοκρασία να φτάνει στους -40 °C , χωρίς ύπνο και σέρνοντας μονίμως το έλκηθρο του έγινε 1 από τα 14 άτομα, που έφεραν εις πέρας την δύσκολη αυτή αποστολή, καθώς από τους 55 συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο οι 41 δεν τα κατάφεραν.

Tον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς ο Μάριος έσπασε το παγκόσμιο ηλικιακό ρεκόρ στον μεγαλύτερο υπερμαραθώνιο ερήμου στον κόσμο Al Marmmoom Ultramarathon 270 K, μήκους 270 χιλιομέτρων, στο Ντουμπάι. Για 4 μέρες ήρθε αντιμέτωπος με την απίστευτη ζέστη, τον ήλιο, τα ερπετά αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.

Από υπέρβαρος καπνιστής εξελίχτηκες σε αθλητή υπεραποστάσεων, τι σε ώθησε σε αυτήν την αλλαγή?

Σε όλους τους ανθρώπους έρχεται το κομβικό σημείο μιας σημαντικής αλλαγής στη ζωή τους . Ήμουν 22 χρόνων, καπνιστής, υπέρβαρος και είχα χάσει κάθε κίνητρο και διάθεση να δημιουργήσω και να κάνω πράγματα. Σε εμένα το ερέθισμα αυτό ήρθε από το πρόβλημα υγείας που παρουσιάστηκε σε έναν φίλο μου . Αυτό μου έδειξε πως η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να βαλτώνουμε σε καταστάσεις που μας κάνουν κακό. 

Πόσο κόπο και χρόνο χρειάστηκε για  να αλλάξεις τρόπο ζωής?

Η αλλαγή είναι απλή αλλά όχι εύκολη. Δηλαδή για να αλλάξεις τρόπο ζωής και να κόψεις κακές συνήθειες απαιτείται πρώτα από όλα να είσαι συνειδητοποιημένος . Για ποιον λόγο δηλαδή θέλεις να αλλάξεις κάτι στην ζωή σου . Μετά έρχεται η σκληρή δουλειά , η υπομονή και επιμονή. Τίποτα στην ζωή μας δεν μας χαρίζεται. Πρέπει να παλέψουμε για αυτό . Προσωπικά χρειάστηκαν πολλές ώρες εσωτερικής και σωματικής προπόνησης για να αρχίσω το τρέξιμο και να μπω σιγά σιγά σε αγώνες υπεραποστάσεων .  Δε χρειάζεται να απογοητευόμαστε όμως. Ένα βήμα την φορά αρκεί. 

Τι σε δυσκόλεψε στον αγώνα στην Αρκτική και τι στην έρημο?

Ήταν δύο εντελώς διαφορετικοί αγώνες . Ο αγώνας της Αρκτικής είχε μήκος 150 χιλιόμετρα και ήταν αυτόνομος, δηλαδή οι αθλητές έπρεπε να σέρνουμε για 150 χιλιόμετρα ένα έλκηθρο με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό μας . Οι πολικές θερμοκρασίες που έφταναν τους –40 °C σε συνδυασμό με την πλήρη απομόνωσή μας,  έκανε την προσπάθεια ανυπόφορη. Ο αγώνας της ερήμου από την άλλη είχε μήκος 270 χιλιόμετρα και το δύσκολο κομμάτι του αγώνα ήταν το τρέξιμο πάνω στην άμμο και κάτω από τον καυτό ήλιο . Κάτι που δεν περίμενα και με δυσκόλεψε είναι το κρύο που είχε το βράδυ στην έρημο . Πολλές φορές έπεφτε η θερμοκρασία από τους 40 °C στους 5 °C .

Τι θα θυμάσαι πιο έντονα από τους αγώνες αυτούς?

Και οι δύο αγώνες με άλλαξαν σαν άνθρωπο. Έμαθα κάτι για μένα που δεν ήξερα . Σε αυτούς τους αγώνες δεν έρχεσαι αντιμέτωπος με την φύση αλλά με την φύση σου . Στην Αρκτική θυμάμαι την συντροφικότητα που ανέπτυξα με τον φίλο και συναθλητή Χρόνη Μυλωνά και ότι βρεθήκαμε στην μέση του πουθενά και κάτω από το Βόρειο Σέλας να βοηθάει ο ένας τον άλλον. Στην έρημο θα μου μείνει η εικόνα της αχανής έκτασης της ερήμου .

Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου?

Ένας αγώνας 250 χιλιομέτρων στην ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής.

Τελικά τα όρια υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε?

Τα όρια δεν θα υπήρχαν αν δεν μπορούσαμε να τα ξεπεράσουμε . Όρια στα όνειρα και σε αυτά που μπορούμε να πετύχουμε δεν υπάρχουν . Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά και άνθρωποι που μπαίνουν στο γήπεδο της ζωής να διεκδικήσουν μια νίκη .

Όρια στα όνειρα και σε αυτά που μπορούμε να πετύχουμε δεν υπάρχουν

Με τι ασχολείσαι στην ζωή σου ;

Ασχολούμαι επαγγελματικά με την προπονητική ομάδα που έχουμε με έναν φίλο μου , με σκοπό να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να πετύχουν τους στόχους που επιθυμούν .  Επιπλέον ασχολούμαι με το life coaching και public speaking που επικεντρώνεται στην στοχοθέτηση και στα εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιεί ένας άνθρωπος είτε προσωπικά είτε επαγγελματικά για να πετύχει τους στόχους του. 

Εσύ θα πιστέψεις τους άλλους, αυτούς που θα σε αμφισβητήσουν, ή θα πιστέψεις στον εαυτό σου? Θα παραμείνεις στο ”δεν μπορώ” ή θα δώσεις δύναμη στο ”θέλω”? Θα περιμένεις το αύριο ή θα αδράξεις το τώρα? Η ζωή, η απόφαση και η αλλαγή βρίσκονται στα χέρια σου. Βρίσκονται στη στιγμή, που θα κοιταχτείς στον καθρέφτη και θα πεις θα γίνω αυτό που μου αξίζει. Στην στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις πόσο πολύτιμος είναι ο εαυτός σου. Η ζωή σου θα αλλάξει όταν πάψεις να αναβάλλεις όλα τα σπουδαία που προγραμματίζεις.

Φαίνεται πάντα αδύνατο, μέχρι να γίνει. Nelson Mandela