Το πρώτο βράδυ στο σπίτι με το μωρό σας

Εύκολη ή δύσκολη, μεγάλη ή όχι, με γέλια ή δάκρυα η πρώτη νύχτα στο σπίτι με το μωράκι σας είναι από αυτές που θα μείνουν στη μνήμη σας για την υπόλοιπη ζωή σας. Είναι από τις πρώτες αναμνήσεις που χτίσατε με το παιδί σας και που αργότερα θα του αφηγείστε συγκινημένη. ‘Όχι μία, αλλά πέντε μανούλες μοιράζονται στο Mylittlestories την εμπειρία της επιστροφής στο σπίτι μετά τον τοκετό. Μοιράζονται τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους αυθόρμητα και ειλικρινά. Την εμπειρία τους θα συμπληρώσει με την πείρα και τις γνώσεις της η μαία Δέσποινα Καραγκούνη δίνοντας κατευθυντήριες γραμμές σε όλους τους μελλοντικούς γονείς ώστε να είναι ομαλή η μετάβαση από την κλινική στο σπίτι.

Αγάπη: Ήταν 3/01/2020 όταν έφερα στον κόσμο το γιο μου. Συναισθήματα ανάμεικτα, έντονα, μοναδικά αλλά κ περίεργα. Πολύ σύντομα ήρθε η ώρα να αφήσουμε την ασφάλεια του μαιευτηρίου κ να πάρουμε αυτό το πλασματάκι στο σπίτι μας, όπου ένας βομβαρδισμός αδιάκοπων συναισθημάτων συνέβη μέσα μου. Η πληρότητα, η ατελείωτη αγάπη, η χαρά και η ανακούφιση άρχισαν να εναλλάσσονται με άγχος, αγωνία, άπειρες σκέψεις κ απορίες. Φτάσαμε στο σπίτι κ αφού μας υποδέχτηκαν θερμά η γιαγιά και ο παππούς, πρώτο μας μέλημα άλλα και άγχος ταυτόχρονα, ήταν να φέρουμε σε επαφή το μωρό με το σκυλάκι μας, που ζει μέσα στο σπίτι και το έχουμε σαν παιδί μας, ώστε να γνωρίσει το καινούργιο μέλος. Γύρω μου ένα σπίτι με σακούλες κ πράγματα του μωρού παντού, τα οποία έπρεπε να τακτοποιηθούν άμεσα. Εγώ έπρεπε να μάθω να αποστειρώνω τα μπιμπερό, να χρησιμοποιήσω το θήλαστρο ενώ ταυτόχρονα το μωρό ήθελε να φάει, να κοιμηθεί, να αλλάξει πάνα, να κάνει μπάνιο κτλ κ εγώ ήθελα τόσο πολύ να κοιμηθώ. Κάπου εκεί άρχισε το σύστημα μου να μουδιάζει και άρχισα να συνειδητοποιήσω για τα καλά ότι τώρα αλλάζει όλη μου η ζωή. Ήρθα αντιμέτωπη με πολλά από όσα διάβαζα ή μου έλεγαν μέχρι τότε, αλλά ξέρεις τα λόγια από τις πράξεις απέχουν πολύ. Βέβαια παρόλα αυτά οφείλω να μου αναγνωρίσω ότι ήμουν αρκετά ψύχραιμη για πρωτάρα. Εφόσον λοιπόν έγιναν οι πρώτες απαραίτητες δουλειές ανέλαβα πιο ήρεμη πλέον το μωρό κ σχετικά εύκολα κύλησε η πρώτη νύχτα. Έπειτα κάθε μέρα κυλούσε κ πιο ήρεμα, τα όμορφα και μοναδικά συναισθήματα επανήλθαν ακόμη πιο έντονα κ δεν αργήσαμε να βρούμε τους ρυθμούς μας σαν οικογένεια πλέον στο σπίτι μας.

Βάγια: Η στιγμή που φτάσαμε με το μικρό στο σπίτι ήταν αυτή ακριβώς που ένιωσα ευγνωμοσύνη, ενθουσιασμό, χαρά, φόβο και αγωνία. Όλα ήταν διαφορετικά πλέον, κρατούσα στα χέρια μου μια νέα ζωή, τη ζωή μου ολόκληρη, που εξαρτιόταν πλήρως από εμένα. Όσο νύχτωνε μια ανασφάλεια με γέμιζε και τη χαρά υποδέχτηκε ο φόβος. “Θα τα καταφέρω; ” Όλη τη νύχτα σηκωνόμουν να δω αν είναι καλά, αν αναπνέει, αν πεινάει και όταν έβλεπα να κοιμάται τόσο ήρεμα καθόμουν και τον κοιτούσα, τον χάιδευα απαλά και δεν τον χόρταινα. Από εκείνη τη νύχτα κατάλαβα πόση αγάπη κρύβουμε μέσα μας και πως ο ερχομός ενός παιδιού αλλάζει τα πάντα.

Ειρήνη: Γυρνώντας από το νοσοκομείο και έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα ξεκουραστείς από τις τρεις πρώτες δύσκολες νύχτες και μέρες του μωρού, στο σπίτι επικρατούσε ένα χάος, τσάντες, σακούλες παντού, παππούδες γιαγιάδες, θείοι και θείες να καλωσορίσουν το νέο μέλος, φωτογραφίες, αγκαλιές και δάκρυα χαράς. Μούδιασμα αυτή είναι η σωστή λέξη. Σαν να συμβαίνουν όλα αυτά σε κάποιον άλλο, κούραση και ηρεμία ταυτόχρονα, φόβος και ευτυχία. 1000 σκέψεις. “Τι κάνω τώρα; Θα τα καταφέρω; Μπορώ; Ξέρω; Αν συμβεί κάτι; ” Τις σκέψεις διακόπτει το κλάμα του μωρού, πεινάει. Θήλασε μια ώρα, με πόνο, ξανά κλαίει, άλλαξε πάνα, πάλι κλαίει, θα νυστάζει μάλλον, νυστάζω και εγώ αλλά πως να κοιμηθώ; Πότε; Πώς; Ποιος θα συμμαζέψει; Ποιος θα πλύνει και θα σιδερώσει τα ρουχαλάκια του; Μετά από δυο ώρες συνεχόμενου ύπνου όμως είτε μέρα είτε νύχτα- το ίδιο είναι- το κρατάς αγκαλιά και νιώθεις πληρότητα. Με δυο λέξεις λοιπόν για μένα το πρώτο βράδυ στο σπίτι είναι μούδιασμα και πληρότητα.

Ματίνα: Δυστυχώς ή ευτυχώς για μένα άργησε να έρθει το πρώτο βράδυ στο σπίτι με τα μωρά μου. Δυστυχώς γιατί τα διδυμάκια μου έπρεπε να παραμείνουν στο νοσοκομείο καθότι πρόωρα, ώστε να μάθουν να τρώνε σωστά και επιπλέον να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις. Ευτυχώς για μένα γιατί το διάστημα αυτό των 2.5 εβδομάδων που έμειναν στο νοσοκομείο μου έδωσε την ευκαιρία να ξεκουραστώ, αφού γέννησα πρόωρα λόγω προ εκλαμψίας, με αποτέλεσμα να έχω υψηλή πίεση, κόπωση και ψυχολογική σύγχυση. Όταν λοιπόν φέραμε τα μωράκια μας στο σπίτι η πρώτη μου έννοια ήταν αν θα μπορέσω να θηλάσω και αν θα καταφέρω κυρίως λόγω της κατάστασης μου να τα φροντίζω όπως πρέπει. Δόξα τω Θεώ το πρώτο βράδυ κύλησε πολύ καλά. Ο θεός σου δίνει δύναμη που δεν γνωρίζεις ότι έχεις. Φυσικά είχα και τη βοήθεια της μητέρας αλλά και του συζύγου μου, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα τα κατάφερνα.

Νατάσα: Την πρώτη νύχτα στο σπίτι με τα μωρά, τέτοια αμφιθυμία δεν έχω ξανανιώσει ποτέ στη ζωή μου, τέτοιο κυκλώνα συναισθημάτων. Χαρά, ανακούφιση, αγωνία, φόβο, άγχος, ανυπομονησία ΌΛΑ ΜΑΖΊ ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ!!! “Θα τα καταφέρω;; Αχ πόσο νυστάζω. Αυτός ο ήχος που κάνει τώρα είναι φυσιολογικός;” Σκεφτόμουν ότι έχω να μάθω τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα γιατί τα μωρά δεν περιμένουν πότε θα είσαι έτοιμη να τα ταΐζεις, ούτε πότε θα μάθεις το σωστό τρόπο να τα πιάνεις στο πλύσιμο. Όμως με ένα μαγικό τρόπο απλά συμβαίνει, απλά ξέρεις τι να κάνεις. Αυτή είναι η μαγεία της φύσης! Και όταν καθόμουν και τα κοιτούσα να κοιμούνται (εννοείται πρωτίστως για το δω αν αναπνέουν σωστά), σκεφτόμουν ότι από όλα όσα έχω ζήσει ή προσπαθήσει ή καταφέρει μέχρι τώρα στη ζωή μου, αυτό δεν συγκρίνεται με τίποτα. Γιατί είναι μια αλλαγή που συμβαίνει από μέσα προς τα έξω, μέσα από την ψυχή μας.

Καραγκούνη Δέσποινα, MSc μαία: Όλα τα ζευγάρια θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια την πρώτη τους μέρα στο σπίτι με το νεογνό τους. Κυρίως στα πρωτότοκα ζευγάρια παρατηρείται έντονο στρες, αίσθημα ανασφάλειας με ένα μεγάλο ερωτηματικό να ακολουθεί παντού το βλέμμα τους. Η αλήθεια είναι ότι όλα είναι πρωτόγνωρα. Εξάλλου γονείς γινόμαστε δεν γεννιόμαστε, επομένως δικαιολογείται απόλυτα η στάση τους. Η πραγματικότητα δεν συνοδεύεται πάντα από ρομαντισμό. Όσο πιο πολύ πετάμε πάνω σε ροζ και μπλε συννεφάκια, τόσο πιο ανώμαλη είναι η προσγείωση στο μεταβατικό στάδιο της μητρότητας και της πατρότητας αντίστοιχα. Ο κατάλληλος άνθρωπος που θα μπορέσει να σας βοηθήσει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν είναι άλλος από τη μαία. Η μαία με τις επιστημονικές της γνώσεις, την αντίληψη και την εμπειρία της, παρέχει τη μαιευτική φροντίδα σε όλο της το φάσμα, παρακολουθώντας τη λεχωίδα και το νεογνό και βγάζει από το αδιέξοδο τους νέους γονείς διώχνοντας την ανασφάλεια τους. Για να είναι ομαλό λοιπόν το μεταβατικό στάδιο στη γονεϊκότητα σας συνιστώ να ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα :

1ον Παρακολούθηση μαθημάτων προετοιμασίας για τη γονεϊκότητα από τη μαία.
2ον Σωστή καθοδήγηση.
3ον Υπομονή – Υπομονή – Υπομονή
4ον Υποστηρικτικό περιβάλλον.

1ον. Επικοινωνήστε με μία μαία και παρακολουθήστε τα μαθήματα προετοιμασίας για τη γονεϊκότητα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, θα λυθούν πολλές από τις απορίες σας. Ενισχύετε η αυτοπεποίθηση σας και σας αξίζει να ζήσετε και να μοιραστείτε μια όμορφη εμπειρία. Η πρώτη σας μέρα στο σπίτι, αγκαλιά με το θησαυρό σας να είναι γιορτή γιατί μην ξεχνάτε ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, δεν θα είναι το νεογνό σας τριών ή τεσσάρων ή πέντε ημερών ξανά. Απολαύστε τα νεογνά σας, προσφέροντας τους απλόχερα την αγκαλιά σας. Δεν κακομαθαίνουν με την αγκαλιά. Η αγκαλιά αποτελεί ψυχική τροφή για το νεογνό σας. Οι μάρσιποι αγκαλιάς ίσως είναι μία πολύ καλή λύση για να σας λύσει τα χέρια. Το νεογνό δεν έχει ανάγκη από τέλεια διακοσμημένα και αψεγάδιαστα παιδικά δωμάτια, έχει ανάγκη από την αγκαλιά της μητέρας του και του πατέρα του.

Η πρώτη σας μέρα στο σπίτι, αγκαλιά με το θησαυρό σας να είναι γιορτή γιατί μην ξεχνάτε ότι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω

2ον. Σωστή καθοδήγηση από μαιευτήρα, παιδίατρο και μαία. Είναι οι επαγγελματίες υγείας που θα καθοδηγήσουν το νέο ζευγάρι. Συγκεκριμένα η μαία είναι σε θέση να παρακολουθήσει τη μητέρα και το νεογνό παρέχοντας μαιευτική φροντίδα, συμβουλευτική και ενημέρωση κατά τη διάρκεια της λοχείας καθώς και την πολύτιμη βοήθεια της για την εγκατάσταση και εδραίωση του μητρικού θηλασμού.
3ον. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Η νέα μητέρα οφείλει να κάνει υπομονή γιατί είναι δύσκολη η περίοδος της λοχείας. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί η γυναίκα να πηγαίνει με πιο αργούς ρυθμούς, αλλά αμέσως μετά τη γέννηση του νεογνού της, η μητέρα πλέον «γράφει τελικές ταχύτητες» και παράλληλα έρχεται αντιμέτωπη με τις αλλαγές στα επίπεδα των ορμονών της, που επηρεάζουν την ψυχολογία της. Οπότε υπομονή και οι δύσκολες μέρες θα περάσουν γρήγορα.

4ον. Πολύ σημαντικό είναι να μπορεί να λειτουργήσει η νέα μητέρα ως manager μέσα στην οικογένεια της. Με σωστό προγραμματισμό και καταμερισμό εργασίας αναθέτει καθήκοντα στο οικογενειακό- συγγενικό της άμεσο περιβάλλον, αν αυτό είναι εφικτό, έτσι ώστε να της παρέχουν την πολύτιμη βοήθεια τους όπως ενίσχυση της αυτοπεποίθησης της, τακτοποίηση του σπιτιού, σίτιση. Προσοχή και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν αντικαθιστά το ρόλο της μαμάς η γιαγιά. Το άμεσο οικογενειακό περιβάλλον οφείλει να σεβαστεί τους όρους και τα όρια που θα θέσουν οι γονείς, αυτό είναι υποστηρικτικό περιβάλλον. Ο άνθρωπος – κλειδί λοιπόν που θα χρειαστείτε για να ζήσετε με ηρεμία και ασφάλεια την πρώτη σας μέρα και την πρώτη σας νύχτα στο σπίτι κατά την επιστροφή σας από το μαιευτήριο είναι η μαία. Η μαία υποδέχεται τη ζωή – Εμπιστευτείτε την.

“Θα τα καταφέρω;” Πέντε γυναίκες που διαφέρουν ως προς την ηλικία, την προσωπικότητα, το χαρακτήρα και τα βιώματα έκαναν την ίδια ερώτηση στον εαυτό τους τη στιγμή που περνούσαν το κατώφλι του σπιτιού τους με το μωρό τους αγκαλιά. Όσο αντανακλαστικό είναι το πρώτο κλάμα του βρέφους, τόσο αβίαστα έρχεται και η ανασφάλεια στη μητέρα. Εκείνο το πρώτο βράδυ, αλλά και τα όλα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν από εδώ και στο εξής η έννοια της μάνας θα είναι πάντα ίδια: Αν είναι αρκετά καλή. Δεν υπάρχουν χρυσοί κανόνες, αρκεί να θυμόμαστε όλες μας πως τα παιδιά μας δεν θέλουν την τέλεια μαμά. Θέλουν μονάχα τη μαμά τους. Να ξέρουν πως υπάρχει μια ανοιχτή αγκαλιά που τους περιμένει από το πρώτο βράδυ και για πάντα.