Το Φυστίκι που κυλάει δε μασάει

“Ζόρικο φυστίκι. Αναπνέει από τα δάχτυλα που γράφουν εμμονικά. Την παλεύει ΔΕΝ.” Αυτές οι τρεις προτάσεις είναι οι μοναδικές πληροφορίες της σελίδας “Το Φυστίκι που κυλάει” και πιστέψτε με, μόνο στο ελάχιστο σε προετοιμάζουν για το τι πρόκειται να “βιώσεις” ακολουθώντας το συγκεκριμένο Comedy Club . Ένας συγγραφέας φάντασμα, που δεν αποκαλύπτει ούτε το όνομα αλλά ούτε και το πρόσωπο του, έχει καταφέρει με την πένα του, το καυστικό χιούμορ και την οξυδέρκειά του, να μετράει σχεδόν 56.000 followers. Δύσκολο κατόρθωμα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε μια εποχή που η εικόνα είναι το άλφα και το ωμέγα, και όχι μόνο στα social media. “Το Φυστίκι που Κυλάει” λοιπόν παρότι ζόρικο και παρότι δεν τρελαίνεται για συνεντεύξεις, μας έκανε τη χάρη και την τιμή να πει δυο λόγια, για το Blog του, για τα βιβλία που έχει ήδη εκδώσει, για τα Φυστικοπαραμύθια που αναμένουμε από μέρα σε μέρα να κυκλοφορήσουν αλλά κυριώς για την τρέλα που το δέρνει.

Ποιος βρίσκεται πίσω από “Το Φυστίκι που κυλάει”;

Μια ψυχαναγκαστική 45ρα θειά (οπωσδήποτε τόνος στο «θειά», είναι βασικό στοιχείο της οντότητάς μου). Σύζυγος, κόρη, μάνα, συγγραφέας, πρώην καθηγήτρια, σε κατ’οίκον περιορισμό όχι μόνο τώρα, λόγω καραντίνας, το έκανα από πριν εγώ, εδώ και χρόνια, before it was cool, εσωστρεφής, slightly παρανοϊκή, (aren’t we all) και σκορπιός, διότι ποιο το νόημα να είσαι σκορπιός αν δεν πρήζεις τον κοσμάκη μονίμως με αυτή τη μλκια, “είμαι σκορπιός και είμαι σκορπιός” ΝΤΑΞ ΚΛΑΙΝ ΦΙΛΕ, ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΟ 1/12 ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ! Eγώ το έχω και σε tattoo όμως, ΚΕΡΔΑΩ – ναι, οκ όλοι σχεδόν οι σκορπιοί έχουν tattoo ένα μαμούνι κει πέρα, το καταλάβαμε, όμως αυτή είναι δική μου συνέντευξη, ναι;

Γιατί φυστίκι και όχι στραγάλι για παράδειγμα;

Μιεχ, δεν ακούγεται ωραία το ‘στραγάλι’. Το Φυστίκι είναι καλή φάση, έχει κέλυφος, φυστικώνει, κυλάει κιόλας για να μη χορταριάσει, ταμάμ

Ποια ήταν η σειρά βιβλία, site και μετά σελίδα στο facebook;

Πρώτα ήταν η δουλειά μου ως  ghost writer, έπειτα ήρθε το blogging, μετά το https://thebluez.gr/ το οποίο δημιούργησα και ήμουν chief editor για 3 χρόνια – ταυτόχρονα η σελίδα μου στο facebook, το https://www.facebook.com/fistikiPouKilaei/, το site μου https://fystikipoykylaei.gr/ και τέλος τα βιβλία μου. Ο ‘ΜΑΧ!’, το ‘ΛΑΒ_ΖτΟΡΙ’ -που εξαντλήθηκαν σχεδόν αμέσως και αναμένονται να επανακυκλοφορήσουν τους επόμενους μήνες και τα ‘Φυστικοπαραμύθια’, το πρώτο μου παιδικό βιβλίο που θα κυκλοφορήσει στα μέσα Δεκέμβρη του ‘20, όλα από τον εκδοτικό οίκο Μemento.

Τα αυτοβιογραφικά post που κάνεις λειτουργούν ευεργετικά ή το αντίθετο;

Τα αυτοβιογραφικά post που κάνω, καταρχάς δεν είναι όλα αυτοβιογραφικά, συγγραφέας είμαι, όχι ντοκιμαντερίστας. Εμπνέομαι από πράγματα που μου συμβαίνουν πράγματι, αλλά συνήθως ακροβατώ μεταξύ πραγματικότητας και μυθοπλασίας. (‘μυθοπλασία’ λέμε με φάνσυ τρόπο τη ‘μουφολογία’, επειδή αν βγεις και πεις ΕΙΜΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΜΟΥΦΟΛΟΓΟΣ θα ξενερώσει ο κόσμος, οπότε λες “συγγραφέας”.  Και καλά εγώ. Παλεύομαι. Η J.K. ROWLING; Δηλαδή εμένα όντως μου ρίχνει ο γάτος μου τον καφέ μου για να σπάσει πλάκα, ο Χάρι Πότερ που πάει σχολείο περνώντας από μια κολόνα στο σταθμό; ΜΟΥΦΟΛΟΓΑ ΕΙΣΑΙ, ΤΖΕΙ ΚΕΙ ΜΟΥ, ΦΙΔΕΜΠΟΡΙΣΣΑ, να τα λέμε κι αυτά! (Μην της το πείτε). Εν τω μεταξύ ξέχασα και τι με ρώτησες, παίζει να έχω απαντήσει και κάτι άσχετο.

Έχεις κάνει φιλίες μέσα από όλο αυτό;

“Όλο αυτό”, αν εννοείς το “Φυστίκι Που Κυλάει”; Όχι, δεν έχω αποκτήσει φίλους, τους ίδιους έχω που είχα και από πριν. Έχω όμως, καταφέρει μέσω της παρουσίας μου στα social media, να έχω επαφές με ανθρώπους που συμπαθώ πολύ και ξέρω πως με γουστάρουν κι εκείνοι εξίσου και με υποστηρίζουν.

Σου έχει γίνει κάποιο πολύ άσχημο-προσβλητικό σχόλιο ώστε να αναγκαστείς να μπλοκάρεις κάποιον;

Συχνά. Ίσως όχι τόσο συχνά όσο σε άλλες διαδικτυακές σελίδες που γίνεται πόλεμος, αλλά έχω και εγώ τη μερίδα μου από haters. They gonna hate . I’m gonna blog.

Πόσο χρόνο διαθέτεις κατά τη διάρκεια της ημέρας;

Αν αναφέρεσαι στη δουλειά μου, θα σου πω ΟΛΗ ΜΕΡΑ. Εντάξει, μαγειρεύω κιόλας, βάζω και κάνα στεγνωτήριο (‘στεγνωτήριο’ λέξη κλειδί για τους μυημένους), μαζεύω και κάνα σκουπίδι από το σαλόνι μιας και η οικογένεια μου έχει κουλαμάρα και δε μαζεύουν ποτέ τίποτα, αλλά κυρίως δουλεύω. Και είμαι πολύ τυχερή γιατί κάνω μια δουλειά που αγαπώ πολύ και έτσι, μοιάζει με χόμπι. Οκ όταν είναι να παραδώσω βιβλίο και βαράω 18ωρα μπροστά στον υπολογιστή γιατί πλησιάζει deadline, δεν είμαι και τόσο χομπίστας, συνήθως καταλήγω στα επείγοντα με υπερκόπωση και κρίσεις πανικού.

Δεν με ρωτάς, θα το πω μόνη μου, όλα τα σκίτσα με το Φυστίκι, είναι δουλειά της Αντωνίας Κατσαρού, φιλαράκι καλό εδώ και χρόνια, που ανέλαβε και την εικονογράφηση στα ‘Φυστικοπαραμύθια’.

Αν ξεχώρισα κάτι στο “Φυστίκι Που Κυλάει”, αυτό είναι η τρέλα του. Η γνήσια, αυθόρμητη, πηγαία και δημιουργική τρέλα του. Η τρέλα που τόσο λείπει σήμερα, από την καθημερινότητα μας, από τη ζωή μας από τις στιγμές που θα έχουμε στη μνήμη μας. Απουσιάζει παντελώς γιατί επιτρέψαμε στα πρέπει, στα όχι, στα μη και στα δήθεν να την καπελώσουν. Με σκέψεις αρνητικές, με γκρίνια, παράπονα και κακία ταΐζουμε τη μιζέρια καθημερινά και έτσι αυτή όλο και μεγαλώνει, όλο και γιγαντώνεται ώσπου θα ρθει στο τέλος η στιγμή που θα μας καταβροχθίσει. Σήμερα δουλεύοντας τη συνέντευξη για το “Φυστίκι που Κυλάει” γέλασα, και κάθε φορά που διαβάζω τα post του γελάω. Όχι γιατί είναι αστεία και έξυπνα, ούτε επειδή είναι πνευματώδη. Γελάω γιατί βγαίνουν από την καρδιά, και ότι βγαίνει από την καρδιά δεν μπορεί παρά να είναι αληθινό.

Γέλα, καρδιά μου, γέλα. Βρες χρόνο να γελάς, αυτό είναι η μουσική της ψυχής. Γιάννης Ρίτσος