Δεν παίζουν όλα τα κορίτσια με κούκλες

Υπάρχουν κάποια κορίτσια διαφορετικά από τα άλλα. Δεν μαθαίνουν μπαλέτο, ούτε χορό. Δεν δοκιμάζουν τις γόβες της μαμάς τους μπροστά στον καθρέφτη, ούτε βάφουν τα νύχια τους. Ένα από αυτά τα κορίτσια είναι και η Ολίνα Μπαξεβάνου. Σε ηλικία μόλις 15 χρονών, φοράει τη φανέλα της Εθνικής μας ομάδας και σπάει τα στερεότυπα, που θέλουν το ποδόσφαιρο να είναι αποκλειστικά προνόμιο των αντρών.

Παρ’ ότι στη χώρα μας για πολλούς το γυναικείο ποδόσφαιρο αποτελεί ένα κακό αστείο, τα τελευταία χρόνια το Πρωτάθλημα Α΄ Κατηγορίας Γυναικών κερδίζει την αναγνώριση και την αποδοχή του κόσμου. Κορίτσια με ταλέντο από όλη την Ελλάδα δείχνουν τι αξίζουν στο χορτάρι και βγάζουν την ελληνική σημαία εκτός συνόρων με τις διακρίσεις τους.

Η πόλη της Νάουσας έχει την τιμή και την χαρά να έχει τη δικό της εκπρόσωπο στην Εθνική Κορασίδων, την Ολίνα Μπαξεβάνου.

Η αγάπη σου για τη μπάλα υπήρχε από παιδί; Έπαιζες ποδόσφαιρο στις γειτονιές;

Αγαπώ υπερβολικά το ποδόσφαιρο και γι’ αυτό το ακολουθώ από μικρή ηλικία. Ενώ όλες οι φίλες μου έπαιζαν με τα παιχνίδια τους εγώ το μόνο που σκεπτόμουν ήταν να βρίσκω παρέες αγοριών και να παίζω μαζί τους ποδόσφαιρο. Πάντα ήθελα να παίζω, να έχω μια μπάλα στα πόδια μου, και να παίζω αγώνες. Γυρνούσα στο σπίτι μετά το σχολείο, παρατούσα τσάντες, βιβλία κι έβγαινα έξω να παίξω, αφού γύριζα σπίτι έπιανα το διάβασμα μέχρι αργά το βράδυ. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο μυαλό μου εκτός από το ποδόσφαιρο. Γεννήθηκα για να παίζω μπάλα.

Από ποΥ ξεκίνησες για να φτάσεις εδώ που είσαι σήμερα;

Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σε ηλικία 4,5 χρονών στη ακαδημία του Αιόλου με προπονητές τον κ. Δεληχρήστο Χρήστο και τον κ. Αντώνη Γρηγορίου. Σε ηλικία 6 ετών συνέχισα στην ακαδημία ποδοσφαίρου του κ. Αργυρίου στην Νάουσα, φυσικά μαζί με τα αγόρια γιατί ήμουν το μοναδικό κορίτσι. Στα 10 γράφτηκα κρυφά στο ΦΑΣ Νάουσα . Στα 11 συνέχισα στην γυναικεία ομάδα του Αγροτικού Αστέρα Αγίας Βαρβάρας στην Βέροια, και μέχρι και σήμερα αγωνίζομαι εκεί. Έχουμε καταφέρει σαν ομάδα να βρισκόμαστε στην ΄Β Εθνική κατηγορία και να παλεύουμε για την άνοδο μας στην Ά Εθνική, φυσικά κάτω από την καθοδήγηση του προπονητή μας κ. Γιάννη Γιάννου. Εδώ και ένα χρόνο είμαι παίκτρια της Εθνικής ομάδας Κορασίδων Ελλάδος και έχω την τιμή να με προπονούν ο κ.Πρίονας και ο κ. Παπακώστας . Φυσικά δεν θα ξεχάσω τον προπονητή που με προπονεί εδώ στην Νάουσα και με προετοιμάζει για τις αποστολές μου τον κ. Αργυρίου Βασίλη.

Σε ένα κλασικά αντρικό σπορ πως αντιμετωπίζουν μια γυναίκα που επιλέγει αυτό το άθλημα; Έχεις δεχτεί αρνητική κριτική;

Ναι έχω δεχτεί αρνητική κριτική που παίζω ποδόσφαιρο αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου και ούτε δίνω σημασία σε τίποτα. Το καλύτερο που άκουσα ήταν από έναν αρκετά ηλικιωμένο κύριο, όταν με είδε να κάνω ποδαράκια, λέγοντας μου: Άσε τη μπάλα και τράβα πλύνε κάνα πιάτο.

Τι θυσίες έχεις κάνει για να είσαι αυτή τη στιγμή στην Εθνική ομάδα; Και τι έχεις αποκομίσει από αυτήν την συμμετοχή;

Με ρωτάτε τι θυσίες έχω κάνει για να βρίσκομαι στην εθνική ομάδα!!! Η απάντηση είναι μια ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ. Πιστέψτε με όμως αξίζουν όλες οι θυσίες που έχω κάνει στην παιδική μου ηλικία . Νομίζω ότι σε κάθε περίπτωση για να πάρεις κάτι, πρέπει κάτι άλλο να χάσεις, οπότε είμαι ευγνώμων για όλα αυτά που έχω κερδίσει, κι ας έχω χάσει κάποια άλλα. Αυτό που έχω να σας πω είναι ότι , για εμένα αποτελεί τιμή και υποχρέωση να παλεύω για το εθνόσημο. Καταρχάς, και μόνο το γεγονός να είσαι αθλητής της Εθνικής μας ομάδας, το να φοράς τα ελληνικά χρώματα, είναι μια ύψιστη τιμή και ένα τεράστιο κίνητρο για όλους τους αθλητές. Αυτό που έχω αποκομίσει από την συμμετοχή μου στην Εθνική ομάδα είναι η τεράστια θέληση που έβγαζα και βγάζω από μέσα μου για να μάθω, να ακούω, και να πειθαρχώ στις εντολές και τις συμβουλές των προπονητών μου, οι μεγάλες συγκινήσεις στα κρίσιμα ματς που δίνουμε, που η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει, τα ταξίδια στο εξωτερικό, οι παρέες, οι φίλες μου, τα πολλά χαμόγελα στις επιτυχίες, αλλά και τα δάκρυα στις αποτυχίες.

Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το μέλλον;

Οι στόχοι μου για το μέλλον είναι να συνεχίσω να αγωνίζομαι με τα χρώματα της εθνικής και να βοηθήσω την ομάδα μου να ανέβει Ά Εθνική. Όταν μεγαλώσω σίγουρα θα ήθελα να αγωνιστώ σε μια ομάδα του εξωτερικού. Βέβαια μέσα στους στόχος μου είναι να περάσω σε μια στρατιωτική σχολή ή σχολή αστυνομίας. Κάτι τελευταίο και δεν θα σας κουράσω άλλο, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γονείς μου, στα αδέλφια μου και στους καθηγητές μου γιατί είναι το στήριγμα μου σε όλη αυτήν την προσπάθεια που κάνω και σε όλους τους προπονητές που με έχουν προπονήσει και με προπονούν. Με τον τρόπο μου θα συνεχίσω να τιμώ την Ελλάδα και την Νάουσα μας.

Σε ένα άθλημα κατεξοχήν ανδροκρατούμενο, δύσκολο και απαιτητικό, η Ολίνα ανατρέπει τα δεδομένα, αδιαφορεί για τις προκαταλήψεις και βάζει γκολ σε όσους την αμφισβήτησαν. Με πείσμα και επιμονή γράφει τη δική της ιστορία στα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Ένα μεγάλο μπράβο σε αυτό το 15χρόνο κορίτσι που ξέρει να αγωνίζεται. Είμαι σίγουρη πως θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον με τις επιτυχίες της.