Δημήτρης Κυρσανίδης ο καλλιτέχνης του Parkour

Το Parkour, με καταγωγή από τη Γαλλία, έχει καθιερωθεί πλέον ως Η Τέχνη της Κίνησης ή αλλιώς Η Τέχνη της Διαφυγής. Αρκετοί θεωρούν ότι πρόκειται για τη συνήθεια ορισμένων παιδιών, να πηδάνε από το ένα κτίριο στο άλλο. Λάθος. Το Parkour είναι ένα άθλημα που απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση και σκληρή προπόνηση. Πέρα από αυτό, είναι η ανάπτυξη της ικανότητας να βρίσκει κανείς εναλλακτικές λύσεις στα προβλήματα και στα εμπόδια της καθημερινής του ζωής. Ο Δημήτρης Κυρσανίδης γνώρισε το Parkour όταν ήταν 12 χρονών σε μια γειτονιά της Θεσσαλονίκης και από τότε έγινε για αυτόν τρόπος ζωής. Οι περισσότεροι φίλοι του έπαιζαν ποδόσφαιρο και μπάσκετ τη στιγμή που ο ίδιος έκανε τούμπες και άλματα στον αέρα χρησιμοποιώντας το σώμα του με ένα τρόπο μοναδικό. Σήμερα 12 χρόνια μετά, ο γνωστός πλέον με το προσωνύμιο DK έχει κατακτήσει δύο φορές την πρώτη θέση στο παγκόσμιο διαγωνισμό της Σαντορίνης και έγινε ο πέμπτος της διεθνούς παρέας που έχει ως βασικό χορηγό την Red Bull. Τον Απρίλιο κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Freestyle στο Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξήχθη στη Χιροσίμα, ενώ λίγες μέρες πρίν κέρδισε την 1η θέση στο Speed και τη 2η Θέση στο Freestyle στους αγώνες της Βουλγαρίας. Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο προστέθηκε στη συλλογή του από τη συμμετοχή του στο Street Mode Festival της Θεσσαλονίκης. Οι συμμετοχές πολλές, πολλές και οι διακρίσεις. Ο Δημήτρης Κυρσανίδης τα τελευταία χρόνια γράφει τη δική του ιστορία παγκοσμίως στο χώρο του Parkour, ένα αποτύπωμά της θα αφήσει και στο mylittlestories.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το parkour?

Αποφάσισα να ασχοληθώ με το Parkour το 2007 όταν συνειδητοποίησα ότι ήθελα κάτι διαφορετικό στη ζωή μου, κάτι που δεν έκανε ο καθένας τότε. Είδα μια παρέα στη γειτονιά μου που έκανε αυτό το διαφορετικό σπορ, κι έτσι απλά ξεκίνησα.

Tι είναι τελικά το Parkour? Άθλημα, extreme sport η χόμπι?

Το Parkour όπως και κάθε άλλο άθλημα μπορεί να είναι οτιδήποτε. Για κάποιους είναι χόμπι, για άλλους άθλημα, για άλλους τρόπος ζωής. Για μένα είναι η δουλειά μου πλέον, χωρίς αυτό να αναιρεί τα υπόλοιπα, όπως το ότι είναι άθλημα αφού αθλούμαι όταν το κάνω ή ότι είναι τρόπος ζωής, αφού κάθε ώρα και στιγμή στη μέρα μου έχω αυτό στο μυαλό μου.

Είναι τόσο επικίνδυνο όσο φαινεται?

Όχι όχι, το Parkour είναι απλά παρεξηγημένο, κυρίως λόγο των media και την παραπληροφόρηση που έχουν κάνει ανά τα χρόνια. Εμείς κάνουμε προπόνηση στα πάρκα, στις αλάνες και πλέον έχουμε πρόσβαση σε κάποια γυμναστήρια, σε κάποιους ελεγχόμενους χώρους. Από φέτος έχουμε και την στήριξη της Ομοσπονδίας της Γυμναστικής, από την οποία περιμένω στο κοντινό μέλλον και αρκετή προσοχή σε αυτό το άθλημα.

Δύο φορές κατέκτησες την πρώτη θέση στην παγκόσμια πρόκληση του Red Bull Art of Motion, στη Σαντορίνη. Μίλησε μου για αυτό.

Το 2014 και το 2015 ήταν οι χρονιές που άλλαξαν τη ζωή μου και ξεκίνησε μια μεγάλη καριέρα για μένα σε ένα άθλημα όχι και τόσο γνωστό στην Ελλάδα. Δόξα τω Θεώ δούλεψα, έτρεξα, αφοσιώθηκα και κατάφερα να πάρω την πρωτιά στο Red Bull Art Of Motion, κάτι που μου έφερε την χορηγία από τη Red Bull. Στη συνέχεια βρέθηκα να ταξιδεύω στον κόσμο, να γνωρίζω και να κάνω προπόνηση με άτομα που έβλεπα σε βίντεο και θαύμαζα, να είμαι πρωταγωνιστής σε τεράστια videoclips στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που ούτε είχα φανταστεί μικρός και πολλά πολλά άλλα.

Αν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί με το Parkour, υπάρχουν σχολές, υπάρχουν ειδικοί χώροι στην Ελλάδα?

Στη Θεσσαλονίκη έχουμε 2 σχολές. H μία σχολή στην οποία είμαι υπεύθυνος εγώ είναι στο Nouvelle Ωραιοκάστρου, υπό τον σύλλογο ΠΥΡΑΜΙΔΑ Γυμναστικής και μου την έδωσε γι’ αυτόν τον λόγο ο Βασίλης Τσολακίδης Ολυμπιονίκης Ενόργανης Γυμναστικής. H άλλη είναι στη Θέρμη Θεσσαλονίκης, στο ΣΕΦΑΑ και λέγεται Natural Movement Parkour & Climbing Academy στην οποία είναι υπεύθυνος ο Δημήτρης Καϊμακάμης. Στην Αθήνα υπάρχει μία σχολή που λέγεται Athens Parkour Academy και στη Λάρισα το Independence Studio-Larissa.

Κάπου διάβασα για σένα την εξής φράση ” Εμπιστεύεται περισσότερο το Θεό από τον ίδιο του τον εαυτό” Ισχυεί?

Φυσικά! Ο Θεός γνωρίζει τα πάντα, εμείς το μόνο που γνωρίζουμε 100% είναι ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα. Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, και δε πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε τίποτα και κανέναν, δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.

Ποιοι είναι οι στόχοι σου, τα όνειρά σου για το μέλλον?

Συνήθως θα έλεγα ότι θα ήθελα να κατακτήσω όσους περισσότερους τίτλους γίνεται και να κάνω περήφανη τη χώρα μου, την οικογένειά μου, τον εαυτό μου. Nα κάνω το άθλημα μου κάτι που εκτιμούν και σέβονται όλοι και να έρθουν περίσσότεροι νέοι να δοκιμάσουν, να δούν πως οι προπονήσεις μας δεν είναι σε ταράτσες, αλλά στο έδαφος. Όμως υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πράγματα στη ζωή που αρχίζω και καταλαβαίνω σίγα σιγά όσο μεγαλώνω. Στόχος μου είναι να αλλάξω αυτό το σύστημα και τα πρότυπα που προωθεί, να γίνω παράδειγμα ως αθλητής σε όλο τον κόσμο. Θέλω στην τηλεόραση να βλέπω περισσότερο αθλητισμό και αθλητές. Θέλω να βλέπω κόσμο που έχει κάτι να πει και να μου μείνει κάτι ουσιώδες, ένα μεγάλο παράδειγμα ας πούμε είναι ο ΠαπαΧρήστος, ο γνωστός παπάς του ΠΑΟΚ, δεν υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που έχουν να πουν κάτι; ΥΠΑΡΧΟΥΝ! Όμως δυστυχώς και τα media αλλά προφανώς και ο κόσμος ενδιαφέρεται ΜΟΝΟ για κανένα κουτσομπολιό, για το ποιος χώρισε ποιος παντρεύτηκε κλπ. Θέλω να αλλάξω τον κόσμο λοιπόν και το σύστημα, εγώ δεν παρακολουθώ τηλεόραση πλέον, λίγα πράγματα, όπως και οι περισσότεροι νέοι πλέον, η γενιά μου δεν ενδιαφέρεται τόσο γι’ αυτά, τα πρότυπα βέβαια εξακολουθούν να λείπουν. Θέλω να ξεκολλήσουμε από το «μόνο ποδόσφαιρο και μπάσκετ», έχουμε τόσα ταλέντα σε τόσα αθλήματα, έχουμε πόσες διακρίσεις, αλλά βέβαια αν δε βγεις πρώτος δεν θα σε δείξουν ποτέ. Τώρα ξαφνικά έχουμε το τέννις λόγω του Στέφανου. Τόσα χρόνια δεν έπαιζε τέννις; Προφανώς και έπαιζε απλώς δεν ενδιαφερόντουσαν τα media, έπρεπε να γίνει νούμερο 5 στον πλανήτη για να τον προσέξουν και να τον γνωρίσουμε κι εμείς. Αυτό θέλω να σταματήσει, θέλω να ανοίγουμε τα μάτια μας σε όλους αυτούς εκεί έξω που αγωνίζονται κάθε μέρα, και στις 2ες θέσεις και στις 3ες, πλέον αν δε βγεις πρώτος δε θα σε παίξουν πουθενά. Ξέρω ότι όλα αυτά που λέω δεν είναι εύκολο να αλλάξουν, άλλοι θα το θεωρήσουν αδύνατο, όμως πιστεύω ότι από τα δύσκολα βγαίνει και το αποτέλεσμα, προχωράμε μπροστά και με πίστη, ελπίδα και σκληρή δουλειά όλα θα γίνουν. Έχει ο Θεός.

Στόχος μου είναι να αλλάξω αυτό το σύστημα και τα πρότυπα που προωθεί, να γίνω παράδειγμα ως αθλητής σε όλο τον κόσμο.

Όταν ο άντρας μου, έριξε την ιδέα να γράψω την ιστορία του Δημήτρη, δεν είχα ιδέα ποιος είναι και τι κάνει. Όσο για το Parkour, γνώριζα ότι γίνεται ένας διαγωνισμός στην Σαντορίνη καθώς και ελάχιστα πράγματα από μια ταινία που έτυχε να παρακολουθήσω πολύ παλιά . Το είδα λοιπόν σαν πρόκληση να ασχοληθώ με το συγκεκριμένο θέμα. Έψαξα, διάβασα και το απόφασισα τη στιγμή που η φράση στο βιογραφικό του DK ”Να είσαι καλύτερος απ’ το χτες, χειρότερος απ’ το αύριο” μου έκανε κλικ. Η απόφασή μου με δικαίωσε, γιατί ο Δημήτρης με γέμισε ελπίδα και αισιοδοξία για το αύριο. Παρά τις τόσες επιτυχίες και την τόση προβολή στην ηλικία των 24, στόχος του δεν είναι τα λεφτά, ούτε η δόξα. Σκοπός του είναι να αλλάξει τον κόσμο. Μόνο στους ήρωες των παραμυθιών και των παιδικών ταινιών συνήθιζα να ακούω κάτι τέτοιο. Υπάρχουν τελικά και κάποιες ιστορίες που δεν είναι φανταστικές. Που κρύβουν μέσα τους αλήθεια, ψυχή και πάθος. Ιστορίες και ήρωες που μπορούν να εμπνεύσουν εμάς και τα παιδιά μας. Η ιστορία του DK είναι μία από αυτές.

Δεν υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που έχουν να πουν κάτι;

Ευτυχώς υπάρχουν!