Η παρότρυνση

Πρόσφατα συναντηθήκαμε με ένα φιλικό μας ζευγάρι, που κατοικεί μόνιμα στις Βρυξέλλες. Καθώς κουβεντιάζαμε, με ρώτησαν για το Mylittlestories και μου εξέφρασαν την χαρά τους για το τελευταίο μου άρθρο “Η εξαίρεση”. Η κόρη μου ενθουσιώδης και αυθόρμητη, ως συνήθως, μπλέχτηκε στη συζήτηση, λέγοντας με χαρά και κρυφό καμάρι : “Εγώ την παρότρυνα να ασχοληθεί ξανά με τη γραφή”

Και όντως έτσι έγινε…Ένα μεσημέρι ενώ τρώγαμε και λέγαμε τα νέα της ημέρας, με ρώτησε για ποιο λόγο σταμάτησα να γράφω “ιστορίες”, αφού κάποτε μου άρεσε τόσο πολύ και με έκανε χαρούμενη. Δεν είχα ουσιαστική απάντηση να δώσω, ούτε καν σε μένα. Η αλήθεια είναι πως για διάφορους λόγους, το site δεν ήταν στις προτεραιότητες μου το τελευταίο διάστημα. Δουλειά, σπίτι, υποχρεώσεις, δεν περίσσευε χρόνος, αλλά κυρίως διάθεση. Ή μήπως όλα αυτά ήταν απλά δικαιολογίες;

Από εκείνη την μέρα δεν σταμάτησα να σκέφτομαι τα λόγια της, άνοιξα τα μάτια μου, τα αυτιά και την καρδιά μου, ψάχνοντας για ιστορίες. Το ρήμα -παρότρυνα- που επέλεξε να χρησιμοποιήσει, ήταν κάτι παραπάνω από εύστοχο. Παρότρυνση χρειάζεται ο άνθρωπος. Ενθάρρυνση. Προτροπή. Ένα σπρώξιμο. Να δίνετε θάρρος στους δικούς σας ανθρώπους, θάρρος και κίνητρο να ξεκινήσουν, να ξαναρχίσουν, να μην εγκαταλείψουν. Να τους τραβάτε από το χέρι, να μην βαλτώσουν στην συνήθεια. Με λόγια και πράξεις να τους παρακινείτε να δράσουν, από το πιο μικρό και ασήμαντο, να βγουν για περπάτημα, μέχρι το πιο σπουδαίο, να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Πολλές φορές το μόνο που χρειαζόμαστε είναι κάποιον να μας αφυπνίσει, να μας ταρακουνήσει, να μας υπενθυμίσει πως πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα.

Παρότρυνση..ανάβω το φως στα σκοτάδια του άλλου.