Αρετή Κετιμέ

Κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 2000 οι γονείς μου παρακολουθούν καθηλωμένοι στην τηλεόραση, ένα μικρό κορίτσι να παίζει σαντούρι και να τραγουδάει. Έφηβη τότε εγώ αναρωτήθηκα, τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το κοριτσάκι που έκανενε τη μαμά μου να συγκινηθεί τόσο πολύ. Τελειώνει το πρόγραμμα και μου εξηγεί πως η μικρούλα λέγεται Αρετή Κετιμέ και θεωρείται από όλους παιδί θαύμα. Από εκεί και μετά ΄΄Το κορίτσι με το σαντούρι΄΄ μεγάλωνε μαζί με εμάς, αφού η κυρά Βάσω (η μάνα μου) έγινε φανατική θαυμάστριά της. Την παρακολουθήσαμε στα μουσικά μαθήματα, δίπλα στον αείμνηστο Αριστείδη Μόσχο. Χαρήκαμε για τη γνωριμία της με το Γιώργο Νταλάρα και χειροκροτήσαμε το ντεμπούτο της στην σκηνή του «Ηρωδείου», στη συναυλία με τίτλο «Αφιέρωμα στη Μικρά Ασία» σε ηλικία μόλις 14 χρονών. Νιώσαμε περήφανοι, όταν έφηβη ακόμα βρέθηκε στο επίκεντρο της παγκόσμιας προσοχής στην Τελετή Εναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, όπου ερμήνευσε, συνοδεία του σαντουριού της, το παραδοσιακό «Μες στου Αιγαίου τα νησιά» . Και κάπως έτσι τα χρόνια πέρασαν. Η Αρετή παύει να είναι παιδί και ανοίγει τα φτερά της στον κόσμο των ενηλίκων. Με συναυλίες, δίσκους και σημαντικές συνεργασίες, με προσεγμένες εμφανίσεις αλλά και ρόλους σε παιδικές παραστάσεις συνεχίζει την ιστορία που ξεκίνησε όταν ήταν 6 χρονών.

Ηλίας Καρελλάς και παιδικό θέατρο, μίλησε μας για αυτήν την συνεργασία.

Με τον Ηλία Καρελλά συνεργαστήκαμε αρχικά το 2013-2014, κάνοντας για πρώτη φορά Καραγκιόζη στο μέγαρο μουσικής. Έπειτα συνεργαστήκαμε στο θέατρο Κάππα ανεβάζοντας το έργο “Ερωτόκριτος και Αρετούσα” διασκευασμένο για παιδιά. Είναι ένας από τους σημαντικότερους συνεργάτες που έχω εδώ και χρόνια. Νιώθω τυχερή που έχουμε μία σοβαρή συνεργασία και φιλία. Φέτος θα κάνουμε Καραγκιόζη στο μέγαρο μουσικής μετά από πολύ καιρό. Θα είναι η παράσταση ” Το σπίτι του Καραγκιόζη”. Είναι ένας φανταστικός χώρος και στην αυλή του Καραγκιόζη θα υποδεχόμαστε τα παιδιά και τους γονείς τους παίζοντας μουσική και βλέποντας αυτό το ξεχωριστό παραδοσιακό θέατρο.

Από τις συνεργασίες που ξεχωρίζουν είναι και αυτή με τους Τακίμ σωστά;

Με τους Τακιμ ετοιμαζόμαστε για μια ξεχωριστή συναυλία στο Christmas Theater στις 19 Νοεμβρίου, και περιμένουμε τον κόσμο πως και πως! Πολλοί καλλιτέχνες που συμμετέχουν μεταξύ αυτών και εγώ θα κάνουμε ένα αφιέρωμα στις μουσικές της Πόλης, ένα ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη της καρδιάς μας, με παραδοσιακά και σύγχρονα τραγούδια.

Κάτι όμορφο γίνεται τις Παρασκευές στον Αστερίσκο, θέλεις να το μοιραστείς μαζί μας;

Στον Αστερίσκο είχαμε παίξει πέρσι κάποιες φορές και φέτος ξεκινήσαμε να παίζουμε με το ίδιο σχήμα κάθε Παρασκευή. Θα κάνουμε μία μικρή παύση το Δεκέμβρη και θα συνεχίσουμε ξανά από Γενάρη μαζί με αυτούς τους υπέροχους μουσικούς. Είναι από τις λίγες φορές που παίζοντας με μία μουσική παρέα έχω αισθανθεί τόση χαρά ανεπιτήδευτα! Το μουσικό σχήμα αποτελείται από τους: Ταξιάρχης Γεωργούλης στο ούτι, Γιάννης Πούλιος στο βιολί, Τάσος Πούλιος στο κανονάκι, Βαγγέλης Καρίπης και Κώστας Μερετάκης στα κρουστά . Παίζουμε πραγματικά ό,τι τραβάει ψυχή μας.

Τι άλλο να περιμένουμε από σένα για το χειμώνα;

Πραγματικά σκέφτομαι πόσα πράγματα έχω να κάνω και κάποιες φορές νιώθω ανήμπορη να καταφέρω αυτά που ονειρεύομαι. Όμως επόμενος μου στόχος είναι να κάνω δικά μου τραγούδια! Και εύχομαι να το πετύχω.

Έχουμε μουσική παιδεία σαν χώρα;

Μουσική παιδεία έχουμε και καλούς μουσικούς έχουμε, νομίζω πως το ακροατήριο δεν είναι αρκετά εκπαιδευμένο στο να δέχεται και να ακούει τις μουσικές. Δηλαδή από τη μία μας αρέσει η παραδοσιακή μας μουσική ή γενικότερα η λαική μας μουσική ή αντίστοιχα η ποπ Μουσική, ωστόσο λίγες φορές πηγαίνουμε σε ένα χώρο και καθόμαστε λίγο ήσυχα να ακούσουμε έναν αυτοσχεδιασμό ή οτιδήποτε άλλο, αυτό φυσικά το λέω και για τον εαυτό μου!

Πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς μουσική;

Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν θλιβερή σχεδόν απαίσια ή στην απλούστερη μορφή βαρετή.

Έχεις κάνει εκπτώσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας σου ώστε να έχεις πιο γρήγορη ανέλιξη;

Πάντα για εμένα η μουσική ήταν στάση ζωής. Θεωρώ πως δεν έχω κάνει εκπτώσεις όλα αυτά τα χρόνια. Προσπαθώ πάντα να ισορροπώ την αγάπη μου για τη λαϊκή τέχνη με την επαγγελματική μου ζωή, ώστε να βιοπορίζομαι με αξιοπρέπεια . Νομίζω πως έχω πει αρκετά όχι.

Αυτά τα όχι, σαν της Αρετής, κρύβουν μέσα τους μια δύναμη, μια μαγκιά. Σαν τα όχι του Οδυσσέα στις Σειρήνες, στους Λωτούς και στην Καλυψώ. Είναι δύσκολο να μείνεις στο μονοπάτι σου, όταν δεξιά και αριστερά σου κλείνουν το μάτι οι πειρασμοί. Λίγοι οι αυθεντικοί, αυτοί που κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι σωστό για να νιώθουν οι ίδιοι καλά, χωρίς να θυσιάζουν τα ιδανικά τους. Αξίες, ιδεολογίες, απόψεις και πιστεύω αλλάζουν με ένα τόσο δα μικρούλη ναι, στο βωμό της δόξας, του χρήματος, του βολέματος. Να το τιμάς αυτό που αγαπάς και αντιπροσωπεύεις, να το τιμάς και να το σέβεσαι. Να μην ξεπουλίεσαι. Όχι για τους άλλους, αλλά για σένα, για να ξέρεις βαθιά μέσα σου πως είσαι αληθινός. Και να είσαι σίγουρος πως την αλήθεια σου όλοι θα την νιώσουν.