Ο Παντελής, ένας γενναίος της εποχής
Ευγενικός, ειλικρινής, αυθόρμητος και αυθεντικός ο Παντελής Βούρος, γνωστός από τη συμμετοχή του στο φετινό Masterchef, κατάφερε να γίνει ο πιο αγαπητός παίχτης reality της ελληνικής τηλεόρασης. Το χαμόγελο, η αισιοδοξία και η τρέλα του, σε συνδυασμό με τη στάση και το ήθος τoυ μέσα στο παιχνίδι τον έκαναν να ξεχωρίσει και να αγαπηθεί πρώτα ως άνθρωπο και έπειτα ως μάγειρα. Από την Κάλυμνο στη Ρόδο και από εκεί στη Γαλλία, από το οικογενειακό εστιατόριο στο Masterchef, και στην 4αδα, ο νεαρός μάγειρας δεν σταματά να κυνηγά το όνειρο του και τη μεγάλη του αγάπη τη μαγειρική.
Ποία είναι η ιστορία του Παντελή;
Από πολύ μικρός ήξερα τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω. Ήξερα ότι ήθελα να γίνω μάγειρας. Στα 16 μου έφυγα από την Κάλυμνο, για να πάω να σπουδάσω στη Ρόδο. Συντηρούσα τον εαυτό μου μόνος μου, χαρτζιλίκι από τον πατέρα μου έχω να πάρω από πολύ πολύ μικρός. Δούλευα και σπούδαζα, σπούδαζα και δούλευα. Το μόνο που κάνω στη ζωή μου είναι αυτό. Δουλεύω για να μπορώ να βελτιώνομαι πάνω σε αυτό που αγαπώ, την μαγειρική. Έπειτα αποφάσισα να πάω στη Γαλλία. Είναι μια χώρα φημισμένη για την μαγειρική της, την κουλτούρα της, για την γλώσσα της. Έφυγα από το νησί μου 19 χρονών, αφού έκανα 2 μήνες ταχύρυθμα μαθήματα γαλλικών για να μπορώ κυρίως να συνεννοούμαι στην κουζίνα. Ήθελα να το ζήσω. Να δοκιμάσω τον εαυτό μου, να διαπιστώσω αν μπορώ να αντεπεξέλθω και να καταφέρω να ζήσω μόνος μου σε μια ξένη χώρα. Ήθελα να παλέψω. Να δω μέχρι που μπορώ να φτάσω. Έπειτα όλα ήρθαν από μόνα τους, εννοείται με την βοήθεια του Θεού κατάφερα ότι κατάφερα.
Έπειτα από 3 χρόνια στη Γαλλία γιατί αποφάσισες να επιστρέψεις στην Κάλυμνο;
Είχα κουραστεί από τους έντονους ρυθμούς της πόλης, σαν νησιώτης νοστάλγησα τη ζωή του νησιού. Η τρομοκρατική επίθεση στο θέατρο Bataclan, ήταν ένας ακόμα λόγος, καθώς το σπίτι όπου έμενα ήταν ακριβώς απέναντι. Περνούσα κάθε μέρα από εκεί, και ζούσα πλέον με το φόβο. Παράλληλα εκείνο το διάστημα προέκυψαν κάποια οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα, οι δικοί μου χρειαζόταν έναν άνθρωπο να αναλάβει το εστιατόριο μας. Εγώ είχα πάρει αρκετές γνώσεις, είχα πάρει τον αέρα και είπα οκ θα το αναλάβω. Γύρισα για την οικογένεια μου, για να την βοηθήσω. Οι γονείς μου με έχουν μεγαλώσει με τόσο αγάπη και τόσο προσοχή, ποτέ δεν τους είδα να τσακώνονται μπροστά μου, και τους τιμάω γι αυτό. Ήθελα και θέλω οι γονείς μου να είναι περήφανοι για μένα.
Και ύστερα ήρθε στη ζωή σου το Masterchef.
Το masterchef ήταν ένα μεγάλο σχολείο για μένα. Πήγα για την γνώση και την εμπειρία, δεν πήγα ούτε για τα λεφτά, ούτε για την πρωτιά. Πήγα αποκλειστικά για να αποκτήσω γνώσεις. Ήξερα ότι η μαγειρική είναι άπειρη και δήλωσα συμμετοχή έχοντας στο μυαλό μου ότι πάω για να μάθω όχι για να αποδείξω ότι είμαι κάποιος. Πήγα με το πνεύμα ότι μπορώ να τα καταφέρω. Δεν είχα καθόλου άγχος, σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Πάντα ήμουν αισιόδοξος, έλεγα ότι όλα θα πάνε καλά. Ακόμη κι όταν ήμουν υποψήφιος για αποχώρηση πάλι θετικά το έβλεπα, έλεγα σήμερα είναι μια ευκαιρία να μάθω μια καινούρια συνταγή, μία άλλη τεχνική οπότε ήμουν ενθουσιασμένος φουλ, πήγαινα και το ευχαριστιόμουν.
Δεν μπορώ να μην σε ρωτήσω από που πηγάζει όλη αυτή η αισιοδοξία σου;
Η στάση ζωής μου, ότι δεν αγχώνομαι πολύ, ότι αντιμετωπίζω τα πάντα με ψυχραιμία οφείλεται σε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα που είχα μικρός, περίπου 10 χρονών. Θα μπορούσα να μην ζω αυτή την στιγμή. Πέρασε μια βδομάδα, που ήμουν σε κόμμα και όταν ξύπνησα κανείς δεν το περίμενε. Εκεί κατάλαβα ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η υγεία. Το είδα σαν θαύμα, και από τότε πιστεύω πολύ στο Θεό. Δεν υπάρχει λόγος να αγχωνόμαστε τζάμπα για το τίποτα. Αν είσαι αισιόδοξος και έχεις πίστη τότε όλα θα πάνε καλά, κι αν δεν πάνε σημαίνει πως δεν είναι θέλημα Θεού, γιατί κάτι άλλο σε περιμένει.
Αν είσαι αισιόδοξος και έχεις πίστη τότε όλα θα πάνε καλά, κι αν δεν πάνε σημαίνει πως δεν είναι θέλημα Θεού, γιατί κάτι άλλο σε περιμένει.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
Να κάνω το καλύτερο για το μαγαζί, ώστε να γίνει το κορυφαίο στο είδος του. Ότι μπορώ να δώσω γι’ αυτό το μαγαζί θα το δώσω. Όσο εξελίσσομαι εγώ θα εξελίσσεται και το Prego. Από εκεί και πέρα το εστιατόριο λειτουργεί σεζόν, οπότε το χειμώνα θέλω να ταξιδεύω, να είμαι δίπλα σε σεφ να μαθαίνω συνεχώς πράγματα. Θέλω στη δουλειά μου να γίνω πολύ καλός.
Τέτοια πλάσματα έχουμε ανάγκη, γύρω μας, στη ζωή μας, σαν τον Παντελή. Πλάσματα με ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, δοτικότητας και αισιοδοξίας. Να περνούν από δίπλα μας και η φρέσκια αύρα τους να μας μαγνητίζει. Να χαμογελούν χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν είναι ο μόνος που κυνηγάει τα όνειρά του, είναι όμως από τους λίγους που το κάνουν με ήθος και αξιοπρέπεια. Νιώθω ιδιαίτερη χαρά για αυτήν την ιστορία, γιατί ο Παντελής μου θύμισε, πως η ζωή είναι πολύ μικρή για την παίρνουμε στα σοβαρά.